Τόσο ο κ. Καλός όσο και ο κ. Ταλιαδούρος, οι δύο υφυπουργοί Παιδείας, φέρονται ως απλοί διεκπεραιωτές, ως υψηλόβαθμοι υπάλληλοι του ΥΠΕΠΘ. Ένα χρόνο που παρακολουθώ τα θέματα Παιδείας, δεν έχω ακούσει ΤΙΠΟΤΑ ουσιώδες από τους δύο υφυπουργούς. Που να μιλήσουμε για όραμα …
Βαθμός: 2
ΥΓ. Βλέπω ότι ο κ. Καλός εκπόνησε διδακτορική διατριβή στην «Κυβερνητική και Επικοινωνία» στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών (και ο κ. Ταλιαδούρος έχει διδακτορικό από τη Νομική Αθηνών). Ξέρετε, όταν βλέπω πολιτικούς να παίρνουν διδακτορικό από ελληνικό πανεπιστήμιο γίνομαι καχύποπτος. Ούτε στο Web of Science ούτε στο Google Scholar μπόρεσα να βρω δημοσίευση του κ. Καλού. Τι σόϊ διδακτορικό είναι αυτό που δεν οδηγεί σε καμία δημοσίευση;
Μήπως η διαπλοκή μεταξύ πανεπιστημιακών και πολιτικών εξηγεί και την έλλειψη βούλησης της πολιτικής ηγεσίας για ουσιαστική αυτονόμηση και εξυγίανση των πανεπιστημίων; Μήπως το «πολιτικό κόστος» είναι τελικά μιά βολική δικαιολογία;
ΥΓ2. Δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό να κάνω και μιά βιβλιογραφική έρευνα για τη σύζυγο του πρωθυπουργού. Σύμφωνα με το βιογραφικό της, είναι απόφοιτος και διδάκτωρ του Ιατρικού τμήματος του ΑΠΘ. Στο Web of Science βρήκα 3 δημοσιεύσεις για pazaiti* a*, από 2004 ως 2005. Η παλαιότερη, στην οποία η κ. Παζαΐτη είναι πρώτη συγγραφέας (υπάρχουν άλλοι 6), είναι περίληψη από συνέδριο, που δε μετράει για δημοσίευση. Στις άλλες 2 υπάρχουν πολλοί συγγραφείς και η κ. Παζαΐτη είναι προτελευταία ή παραπροτελευταία, που σημαίνει ότι η συνεισφορά της ήταν μηδαμινή. Μία από αυτές είναι σε άσχετο θέμα (καρκίνος) από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και ένας από τους συν-συγγραφείς είναι ο πρύτανης κ. Κίττας. Εμένα μου φαίνεται για διδακτορικό-μαϊμού. Παραπέμπω και σε άρθρο στη Βικιπαίδεια που ισχυρίζεται ότι το 1999 η κ. Παζαϊτη ήταν φοιτήτρια Παιδαγωγικού και το 2002 είχε διδακτορικό Ιατρικής. Και έκανε και μετεκπαίδευση σε φαρμακολογία στο Tufts. Μήπως έχουμε ξεφύγει εντελώς σαν χώρα; Μήπως έχουμε εξευτελίσει κάθε αξία;
Χμ… για να στολίσουμε τον «κύριο» που ξέρει να περιβάλλεται από πολύ καλούς διαπλεκόμενους συνεργάτες… Αν μπορούσε να πουλήσει την ψυχή του στους παπάδες και να την κάνει ψήφους και προβολή θα το έκανε χωρίς ενδοιασμό. Ακόμα είναι από τους ανθρώπους που δεν ξέρει να λέει ούτε ευχαριστώ σ’ αυτούς που τον βοηθάνε.
Επιεικώς 4.
Mε το ν. 3255/2004 θεσμοθετήθηκε ο τρόπος πρόσληψης και διορισμού της νέας διακυβέρνησης.
Σύμφωνα με αυτόν οι υποψήφιοι μόνιμοι εκπαιδευτικοί χωρίζονται σε κατηγορίες.
Όσοι δεν έχουν «άκρες» είναι υποχρεωμένοι να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό ΑΣΕΠ. Αν καταφέρουν και γράψουν αυτά που ζητούν οι θεματοδότες, πάρουν και μια προσαυξησούλα από κανένα μεταπτυχιακό και σταθούν τυχεροί σε καμιά ερώτηση πολλαπλής επιλογής, μπορεί να συμπεριληφθούν στις θέσεις που προκυρήσσονται (οι οποίες είναι συνήθως λίγες, γιατί τόσες αφήνονται από τις άλλες κατηγορίες). Οι επόμενοι επιλαχόντες μπορεί να σταθούν τυχεροί, αν είναι σε κλάδο που οι έχοντες μόρια από οποιαδήποτε προϋπηρεσία είναι λίγοι, και να προσληφθούν ως αναπληρωτές. Σε διαφορετική περίπτωση άρουν τον ευνουχισμό τους και αναμένουν 2 χρόνια έως ότου μπορέσουν να ξανασυμμετάσχουν στη ψυχοφθόρα διαδικασία του επόμενου διαγωνισμού, κ.ο.κ.
Το πραγματικά απίθανο νεοδιακυβερνητικό επίτευγμα είναι το ακόλουθο.
Κάποιοι μπορούν να διοριστούν (και διορίστηκαν, και διορίζονται), χωρίς καν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό, αλλά και να τους πληρώνει το ελληνικό δημόσιο από πάνω. Π.χ. μπορεί να εκτιμηθούν δεόντως τα εκπαιδευτικά προσόντα πτυχιούχου του 2006, 2005, 2007… και να προσληφθεί ως αναπληρωτής στη Σιβιτανίδειο, σε Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, σε Σ.Μ.Ε.Α., σε Ναυτικό Λύκειο, σε Σχολείο Φυλακών …κ.α. , να πληρωθεί κανονικά περί τα 11000 ευρώ, να μετρήσουν τα μόρια προϋπηρεσίας, να μπει στον πίνακα μονίμων διορισμών προϋπηρεσιούχων, και με μια ή δυο ακόμα τέτοιες χρονιές να διοριστεί νομίμως και με τη βούλα.
Επειδή, όμως, οι θέσεις αυτές δεν ικανοποιούν τη ζήτηση από την ψηφοθηρευόμενη πελατεία, έχουν επινοηθεί και αλλες πηγές παραγωγής μορίων προϋπηρεσίας, από ωρομισθίες. Έτσι, π.χ. στην Π.Δ.Σ. με τα χρήματα που θα κοστίσει ένας αναπληρωτής βουλώνονται τα στόματα 5-6 μοριοσυλλεκτών, και το μαγαζί αποκτάει την ποθούμενη εξαρτώμενη πελατεία.
Αυτός είναι, λοιπόν, ο τρόπος της νέας διακυβέρνησης που θα ωθούσε προς τη διαφάνεια και την αξιοκρατία;
Να τον χαιρόμαστε.
κ. Καλέ, τι έκανες;
Βάδισες στα χνάρια του Ευθυμίου, ενώ γνώριζες τι νομοθετούσες;
12 Ιανουαρίου, 2007 στο 11:40 μμ
Τόσο ο κ. Καλός όσο και ο κ. Ταλιαδούρος, οι δύο υφυπουργοί Παιδείας, φέρονται ως απλοί διεκπεραιωτές, ως υψηλόβαθμοι υπάλληλοι του ΥΠΕΠΘ. Ένα χρόνο που παρακολουθώ τα θέματα Παιδείας, δεν έχω ακούσει ΤΙΠΟΤΑ ουσιώδες από τους δύο υφυπουργούς. Που να μιλήσουμε για όραμα …
Βαθμός: 2
ΥΓ. Βλέπω ότι ο κ. Καλός εκπόνησε διδακτορική διατριβή στην «Κυβερνητική και Επικοινωνία» στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών (και ο κ. Ταλιαδούρος έχει διδακτορικό από τη Νομική Αθηνών). Ξέρετε, όταν βλέπω πολιτικούς να παίρνουν διδακτορικό από ελληνικό πανεπιστήμιο γίνομαι καχύποπτος. Ούτε στο Web of Science ούτε στο Google Scholar μπόρεσα να βρω δημοσίευση του κ. Καλού. Τι σόϊ διδακτορικό είναι αυτό που δεν οδηγεί σε καμία δημοσίευση;
Μήπως η διαπλοκή μεταξύ πανεπιστημιακών και πολιτικών εξηγεί και την έλλειψη βούλησης της πολιτικής ηγεσίας για ουσιαστική αυτονόμηση και εξυγίανση των πανεπιστημίων; Μήπως το «πολιτικό κόστος» είναι τελικά μιά βολική δικαιολογία;
ΥΓ2. Δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό να κάνω και μιά βιβλιογραφική έρευνα για τη σύζυγο του πρωθυπουργού. Σύμφωνα με το βιογραφικό της, είναι απόφοιτος και διδάκτωρ του Ιατρικού τμήματος του ΑΠΘ. Στο Web of Science βρήκα 3 δημοσιεύσεις για pazaiti* a*, από 2004 ως 2005. Η παλαιότερη, στην οποία η κ. Παζαΐτη είναι πρώτη συγγραφέας (υπάρχουν άλλοι 6), είναι περίληψη από συνέδριο, που δε μετράει για δημοσίευση. Στις άλλες 2 υπάρχουν πολλοί συγγραφείς και η κ. Παζαΐτη είναι προτελευταία ή παραπροτελευταία, που σημαίνει ότι η συνεισφορά της ήταν μηδαμινή. Μία από αυτές είναι σε άσχετο θέμα (καρκίνος) από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και ένας από τους συν-συγγραφείς είναι ο πρύτανης κ. Κίττας. Εμένα μου φαίνεται για διδακτορικό-μαϊμού. Παραπέμπω και σε άρθρο στη Βικιπαίδεια που ισχυρίζεται ότι το 1999 η κ. Παζαϊτη ήταν φοιτήτρια Παιδαγωγικού και το 2002 είχε διδακτορικό Ιατρικής. Και έκανε και μετεκπαίδευση σε φαρμακολογία στο Tufts. Μήπως έχουμε ξεφύγει εντελώς σαν χώρα; Μήπως έχουμε εξευτελίσει κάθε αξία;
14 Ιανουαρίου, 2007 στο 3:26 πμ
To psari brwmaei apo to kefali (kapioi elegan)
twra parabrwmaei …
23 Αυγούστου, 2007 στο 3:49 μμ
Χμ… για να στολίσουμε τον «κύριο» που ξέρει να περιβάλλεται από πολύ καλούς διαπλεκόμενους συνεργάτες… Αν μπορούσε να πουλήσει την ψυχή του στους παπάδες και να την κάνει ψήφους και προβολή θα το έκανε χωρίς ενδοιασμό. Ακόμα είναι από τους ανθρώπους που δεν ξέρει να λέει ούτε ευχαριστώ σ’ αυτούς που τον βοηθάνε.
Επιεικώς 4.
13 Οκτωβρίου, 2007 στο 10:37 μμ
Mε σένα τα καταφέραμε. Ο Ευθυμίου μας ξέφυγε.
16 Νοεμβρίου, 2007 στο 1:30 μμ
Mε το ν. 3255/2004 θεσμοθετήθηκε ο τρόπος πρόσληψης και διορισμού της νέας διακυβέρνησης.
Σύμφωνα με αυτόν οι υποψήφιοι μόνιμοι εκπαιδευτικοί χωρίζονται σε κατηγορίες.
Όσοι δεν έχουν «άκρες» είναι υποχρεωμένοι να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό ΑΣΕΠ. Αν καταφέρουν και γράψουν αυτά που ζητούν οι θεματοδότες, πάρουν και μια προσαυξησούλα από κανένα μεταπτυχιακό και σταθούν τυχεροί σε καμιά ερώτηση πολλαπλής επιλογής, μπορεί να συμπεριληφθούν στις θέσεις που προκυρήσσονται (οι οποίες είναι συνήθως λίγες, γιατί τόσες αφήνονται από τις άλλες κατηγορίες). Οι επόμενοι επιλαχόντες μπορεί να σταθούν τυχεροί, αν είναι σε κλάδο που οι έχοντες μόρια από οποιαδήποτε προϋπηρεσία είναι λίγοι, και να προσληφθούν ως αναπληρωτές. Σε διαφορετική περίπτωση άρουν τον ευνουχισμό τους και αναμένουν 2 χρόνια έως ότου μπορέσουν να ξανασυμμετάσχουν στη ψυχοφθόρα διαδικασία του επόμενου διαγωνισμού, κ.ο.κ.
Το πραγματικά απίθανο νεοδιακυβερνητικό επίτευγμα είναι το ακόλουθο.
Κάποιοι μπορούν να διοριστούν (και διορίστηκαν, και διορίζονται), χωρίς καν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό, αλλά και να τους πληρώνει το ελληνικό δημόσιο από πάνω. Π.χ. μπορεί να εκτιμηθούν δεόντως τα εκπαιδευτικά προσόντα πτυχιούχου του 2006, 2005, 2007… και να προσληφθεί ως αναπληρωτής στη Σιβιτανίδειο, σε Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, σε Σ.Μ.Ε.Α., σε Ναυτικό Λύκειο, σε Σχολείο Φυλακών …κ.α. , να πληρωθεί κανονικά περί τα 11000 ευρώ, να μετρήσουν τα μόρια προϋπηρεσίας, να μπει στον πίνακα μονίμων διορισμών προϋπηρεσιούχων, και με μια ή δυο ακόμα τέτοιες χρονιές να διοριστεί νομίμως και με τη βούλα.
Επειδή, όμως, οι θέσεις αυτές δεν ικανοποιούν τη ζήτηση από την ψηφοθηρευόμενη πελατεία, έχουν επινοηθεί και αλλες πηγές παραγωγής μορίων προϋπηρεσίας, από ωρομισθίες. Έτσι, π.χ. στην Π.Δ.Σ. με τα χρήματα που θα κοστίσει ένας αναπληρωτής βουλώνονται τα στόματα 5-6 μοριοσυλλεκτών, και το μαγαζί αποκτάει την ποθούμενη εξαρτώμενη πελατεία.
Αυτός είναι, λοιπόν, ο τρόπος της νέας διακυβέρνησης που θα ωθούσε προς τη διαφάνεια και την αξιοκρατία;
Να τον χαιρόμαστε.
κ. Καλέ, τι έκανες;
Βάδισες στα χνάρια του Ευθυμίου, ενώ γνώριζες τι νομοθετούσες;