x – Ανδριανόπουλος Ανδρέας
Ο κ. Ανδριανόπουλος έχασε πρόσφατα τη βουλευτική του έδρα λόγω επαγγελματικού ασυμβίβαστου. Όμως μπορείτε να συνεχίσετε να καταθέτετε κριτικές.
Ο κ. Ανδριανόπουλος έχασε πρόσφατα τη βουλευτική του έδρα λόγω επαγγελματικού ασυμβίβαστου. Όμως μπορείτε να συνεχίσετε να καταθέτετε κριτικές.
7 Δεκεμβρίου, 2006 στο 8:43 μμ
A=5 στον Ανδρέα Ανδριανόπουλο
γιατί η σκέψη του είναι δομημένη και είναι αυστηρά ορθολογική.
Γιατί οι υπερωτήσεις που έκανε την Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2006 είναι ενδείξεις βαθία σκεπτόμενου ανθρώπου, με πραγματικά φιλελεύθερες απόψεις.
9 Δεκεμβρίου, 2006 στο 5:16 πμ
5 κι από μένα.
Κρίμα που έφυγε από τη βουλή. Κρίμα για μας και τη βουλή βέβαια και όχι γι αυτόν και την οικογένειά του.
Να θυμίσω και την πρόταση νόμου που κατέθεσε με τον Στ. Μάνο περί διάκρισης εκκλησίας και πολιτείας. Αν κάποιος πολιτικός δικαιούται τον τίτλο του Φιλελεύθερου στην ελληνική βουλή, τότε αυτός είναι ο κ. Ανδριανόπουλος.
9 Δεκεμβρίου, 2006 στο 3:50 μμ
5 κι από μένα.
Πολιτικός με στέρεη ιδεολογική βάση, γερά πιστεύω, που βλέπει με διαύγεια την πραγματικότητα και λέει τα σύκα σύκα χωρίς να προσπαθεί να είναι δημοφιλής και να κολακεύει. Βέβαια, αυτό είναι σχετικά εύκολο για έναν ανεξάρτητο βουλευτή χωρίς κυβερνητικές ή κομματικές ευθύνες.
Έχω ένα ερώτημα στο μυαλό μου, τόσο για αυτόν όσο και για το Στέφανο Μάνο: μήπως είναι υπερβολικά δογματικοί στο φιλελευθερισμό τους;
Η περίοδος 90-93, όταν αυτοί οι αξιόλογοι πολιτικοί ήταν στην εξουσία, πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά. Τι πήγε σωστά, τι πήγε στραβά. Μήπως ήταν υπερβολικά φιλόδοξοι και ανεπαρκώς ρεαλιστές; Μήπως δε μπόρεσαν να δουν τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής πραγματικότητας;
9 Δεκεμβρίου, 2006 στο 10:18 μμ
5 και από μένα φυσικά.
Για το κουράγιο του να υποστηρίζει χωρίς συμβιβασμούς τις ιδεές του, πληρώνοντας το πολιτικό κόστος.
Το θέμα είναι, ότι το 90-93 δεν ήταν ακριβώς μόνοι τους στην εξουσία. Τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής πραγματικότητας τις περιέργαψε πολύ ωραία ο ΑΑ στην δήλωση παραίτησής του από υπουργός.
10 Δεκεμβρίου, 2006 στο 4:01 πμ
5 για τη διανόηση και το ήθος του.
Αφαιρώ όμως 2 βαθμούς για την ακατανόηση και αψυχολόγητη, κατα τη γνώμη μου, κίνησή του να δεχτεί την ένταξή του στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.
Τελικός βαθμός 3.
13 Δεκεμβρίου, 2006 στο 5:46 μμ
5 για την συνέχεια και την σταθερότητα των φιλελεύθερων απόψεών του.
Η συμμετοχή του στο ΠΑΣΟΚ ήταν διακριτική και δεν έπληξε το κύρος του.
Εχει ήδη κατοχυρώσει τη θέση του σαν «κλασσικός πολιτικός» και όχι σαν «ευκαιριακός πολιτικάντης».
Μαζί με τον Στέφανο Μάνο δικαιωματικά θεωρούνται ως εγγύηση για την ύπαρξη και το μέλλον του φιλελεύθερου χώρου στην Ελλάδα.
13 Δεκεμβρίου, 2006 στο 9:09 μμ
Μια διαφορετική εκτίμηση για Μάνο και Ανδριανόπουλο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία για τις ικανότητές τους και την πολιτικη τους οξυδέρκεια. Ομως
1. Δείχνουν να πιστεύουν ότι μόνο αυτοί ξέρουν την «αλήθεια» και ο λαός δεν καταλαβαίνει. Ακόμα και αν ήταν έτσι, αυτό είναι η δημοκρατία.
2. Ενώ η συμμετοχή τους στο ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να είναι θετική, είχε αρνητικό αποτέλεσμα. Με άστοχες ενέργεις τους έστρεψαν εναντίον τους και πολλούς στο ΠΑΣΟΚ που τους θεωρούν χρήσιμους. Θα έπρεπε να είχαν σεβαστεί περισσότερα το ρίσκο του ΓΑ Παπανδρέου, ιδιαίτερα δεδομένου ότι εξελέγησαν κατ’ απονομήν.
3. Γράφτηκε σήμερα ότι ετοιμάζουν κόμμα. Μια ακόμα απόδειξη έλλειψης επαφής με το κοινό αίσθημα.
4. Μια αποτίμηση της πορείας τους τα τελευταία δύο χρόνια δείχνει ότι προσέφεραν πολύ περισσότερο με τις δημόσιες παρεμβάσεις τους παρά με την ψήφο τους στην Βουλή.
5. Αν δεν ήταν υπερβολή λόγω της πείρας που έχουν, θα έλεγα ότι ίσως πρέπει να μελετήσουν τον Ν. Γεωργάδη. (αν η αξιολόγηση για τον ΝΓ σε αυτό το site είναι σωστή. Ανθρωποι που εκτιμώ δεν συμφωνούν. Εγω δεν έχω σχηματίσει σαφή άποψη ακόμα).
6. Εχω την εντύπωση ότι μπορούν να συνεισφέρουν πολλά στην χώρα αν ιδρύσουν ένα όμιλο προβληματισμού. Οι απόψεις τους πρέπει να ακούγονται.
Βαθμολογία:
Ικανότητες γενικά: 4
Αναλυτική σκέψη: 4
Πολιτικό timing: 0.5
Overall
Ως συμμετοχή στα κοινά: 3
Ως μαχόμενοι πολιτικοί: 1
19 Δεκεμβρίου, 2006 στο 4:13 μμ
Είναι λάθος να λέγεται ότι η Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι προσπάθεια των Μάνου και Ανδριανόπουλου. Φυσικό είναι να την στηρίξουν, αλλά σαν κίνημα πολιτών εκφράζει όλους εμάς που έχουμε αγανακτήσει από την αδράνεια, την ατιμωρησία, τον χλευασμό στον όρο ‘επιχειρηματίας’, την χειραγώγηση της παιδείας από «αιώνιους» φοιτητές που δεν θέλουν ν’αλλάξει το status quo στα πανεπιστήμια… Έλεος πια…
25 Ιανουαρίου, 2007 στο 8:01 μμ
Tον Ανδρέα Ανδριανόπουλο πρέπει να το δούμε περισσότερο σαν μια δεξαμενή σκέψης και είναι δίδυμο με Μίμη Ανδρουλάκη και όχι με τον Στ.Μάνο.Ειναι δύο πολιτικοί με γνώσεις ,ευφυϊα και μεγάλη παραγωγή ιδεών απο τους λίγους που έχομε στην Ελλάδα.Χρειαζόμαστε ανθρώπους με θετική σκέψη και παγκοσποιημένη συνείδηση για να σπρώξουν το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Γιά μένα ολοι αυτοί πρεπει να συνεργαστούν γιατι υπάρχουν σε όλα τα κόμματα:Λίγοι στη ΝΔ,περισσότεροι στο ΠαΣοΚ,κάποιοι στο Συνασπισμό και ίσως καθόλου στο ΚΚΕ και στο Λα.Ο.Σ.Βέβαια αλλοι ειναι ανένταχτοι και το ερώτημα είναι πως θα κινητοποιηθούν. Πάντως ο Α.Ανδριανόπουλος ειναι στη χρυσή δεκάδα της πολιτικής μας ζωής και για αυτό το άριστα του ανήκει.
21 Μαΐου, 2007 στο 11:18 μμ
Σωστες σκεψεις, καλα δομημενο λογο,αλλα σε ορισμενα του αρθρα ειναι υπερβολικος και δογματικος.
Βαθμολογια:3.5 για το δογματισμο του
2 Ιουνίου, 2007 στο 12:59 μμ
Ο σύγχρονος φιλελευθερισμός δεν ταυτίζεται με τον κλασσικό φιλελευθερισμό του 19ου αιώνα. Γιατί δεν αρνείται τον ρόλο του κράτους στην παροχή ουσιαστικής κοινωνικής προστασίας στους πολίτες. Διαφέρει όμως κι από τον συντηρητισμό γιατί απορρίπτει τον κρατικό αυταρχισμό και τους περιορισμούς στην ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας. Ο Ανδριανόπουλος, ένας από τους φορείς στην Ελλάδα του σύγχρονου φιλελευθερισμού πως είναι δυνατόν τελευταία να εργάζεται σαν επικεφαλής ομάδας διεθνών ειδικών συμβουλεύοντας την κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε θέματα Ανταγωνισμού και Απελευθέρωσης των Αγορών, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι η Ρωσία είναι μια καθαυτό αυταρχική και ανελεύθερη χώρα; Αδικεί τον εαυτό του και το σύγχρονο φιλελευθεροσμό στην Ελλάδα. Κρίμα…
9 Αυγούστου, 2007 στο 10:48 μμ
Ειναι δύσκολο να καταλάβω πως ευφυείς άνθρωποι κάνουν μερικές φορές ανοησίες…
Δηλαδη, πώς ο Ανδριανόπουλος δήλωσε με επιστολή(!;!;) στην πρόεδρο της βουλής ότι θα εργάζεται στο μελλον για την κυβέρνηση της Ρωσίας, ξέροντας οτι ισχύει επαγγελματικό ασυμβίβαστο…
…το αποτέλεσμα ήταν την εδρα να παρει η Κα Βρεττού μετα απο διεκδίκηση στο εκλογοδικίο…
9 Αυγούστου, 2007 στο 10:50 μμ
Εκλογοδικείο με ει
19 Αυγούστου, 2007 στο 9:23 μμ
Σωστές απόψεις έχει, είναι απο τις φιλελευθερες φωνές τις Ελλάδας αλλά όταν μιλάει όχι και τόσο αραιά λέει μπαρούφες, για χάρην της κουβέντας. Μερικές φορές λέει και ψιλοανακρίβειες. Αυτή η αμετροέπεια του λόγου του με ενοχλεί.
3
10 Σεπτεμβρίου, 2007 στο 11:28 μμ
Ο Ανδριανόπουλος είναι πραγματικά απο τους λίγους ουσιαστικά φιλελεύθερους βουλευτές που διαθέτει η χώρα.
Κατά τη γνώμη μου αξίζει 5 για την επιμονή του στο διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους και επίσης για την ευθύτητα του το 1999 με τις εξελίξεις στη Σερβία, όταν οι περισσότεροι πολιτικοί, δεξιάς και αριστερής απόχρωσης διακατέχονταν από έναν ηλίθιο συναισθηματισμό.
10 Σεπτεμβρίου, 2007 στο 11:33 μμ
To μοναδικό του ελάττωμα ο άκρατος φιλοαμερικανισμός….
Του βάζω 3,5
11 Σεπτεμβρίου, 2007 στο 10:24 μμ
Αν δεν κάνω λάθος, το μοναδικό εργάκι που πραγματοποιήθηκε στον Πειραιά από την πτώση της χούντας το έκανε ο Ανδριανόπουλος σαν δήμαρχος: την διάπλαση της πλατείας του δημοτικού θεάτρου.
Σαν σκέψη, όμως, αποτελεί γνήσιο δείγμα βαλκανικού επαρχιωτισμού, δίχως την παραμικρή ικανότητα σύνθεσης.
11 Σεπτεμβρίου, 2007 στο 11:14 μμ
«Η περίοδος 90-93, όταν αυτοί οι αξιόλογοι πολιτικοί ήταν στην εξουσία, πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά. Τι πήγε σωστά, τι πήγε στραβά. Μήπως ήταν υπερβολικά φιλόδοξοι και ανεπαρκώς ρεαλιστές; Μήπως δε μπόρεσαν να δουν τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής πραγματικότητας;»
Έχω την εντύπωση οτι η τριετία Μητσοτάκη επιβάρυνε το δημόσιο χρέος περισσότερο και απο αντίστοιχη τριετία της Αλλαγής. Μπορεί να εξηγήσει κανείς πως συνέβη αυτό με φιλελεύθερους υπουργούς οικονομικών;
11 Σεπτεμβρίου, 2007 στο 11:42 μμ
Δεν ήταν φίλε μου φιλελεύθεροι… Παπαγάλιζαν ότι είχε πιάσει το αυτί τους εδώ και εκεί και αυτά τα ολίγιστα που είχαν συγκρατήσει προσπάθησαν να τα »φορέσουν» άκριτα σε μία κοινωνική πραγματικότητα που ποτέ δεν κατάλαβαν…
11 Σεπτεμβρίου, 2007 στο 11:54 μμ
Ο Μητσοτάκης παρέλαβε μια οικονομία μπάχαλο(δύο απανωτά οικονομικά σκάνδαλα + Υπουργείο Οικονομίας στον Τσοβόλα «δώστα όλα»), ένα γιγαντωμένο κρατικό τομέα, μια ζημιογόνο κρατική αεροπορία( όπως και οι υπόλοιπες ΔΕΚΟ που λόγω μονοπωλίου όμως δεν φαινόταν) και χωρίς ούτε ένα έργο υποδομής. αν βάλουμε σε αυτά και τα δάνεια του Παπανδρέου που ανέβασε το χρέος 40% στην δεκαετία του. Η συγκεκριμένη κυβέρνηση προσπάθησε να ξαναξεκινήσει τα έργα του ΚΚ του πρεσβύτερου(Αττική, μετρό, Ελ.Βενιζέλος) που σταμάτησε ο Ανδρίκος.
Μετά ο επιθανάτιος ρόγχος της κυβέρνησης Παπανδρέου του 89 ήταν η αλλαγή του εκλογικού νόμου σε αναλογική για να μην μπορεί να σχηματίσει κανείς αυτοδύναμη κυβέρνηση δηλαδή δεν μπορούσαν να περάσουν ουτε ένα νομοσχέδιο αν δεν το εγκρίνανε οι αριστεροί.
Βάλε σε αυτό και την παγκόσμια κατάρευση του κουμουνισμού που οδήγησε σε μια επίσης παγκόσμια οικονομική ύφεση για να καταλάβεις τα προβλήματα και τις αδυναμίες της συγκεκριμένης κυβέρνησης.
13 Σεπτεμβρίου, 2007 στο 1:45 πμ
Υπάρχουν ελάχιστες θετικές αποτιμήσεις της περιόδου εκείνης και δεν έχω καταφέρει να βρώ μια ολοκληρωμένη άσκηση κριτικής με την ψυχραιμία που προσδίδει η απόσταση του χρόνου.Θα ήταν καλή ιδέα να υποβάλλουμε μια αντίστοιχη ερώτηση στον κ. Στέφανο Μάνο για το τι πήγε καλά και το τι πήγε στραβά.
15 Μαΐου, 2008 στο 11:11 μμ
Ο πρώην φιλελεύθερος κύριος Ανδριαόπουλος που ξεπουλήθηκε στον Πούτιν και υμνεί ανοιχτά πλέον τη φασιστική Ρωσία…και εις ανώτερα κύριε Ανδρέα…ωραίος φιλελεύθερος ε?
Τελικά δε θα μείνει τίποτα όρθιο σ’αυτόν τον τόπο?
Μόλις προχθές εκκαθαρίστηκε και ο Κούλογλου από την ΕΡΤ γιατί-αν και αριστερός-καταφέρθηκε κατά Πούτιν και Κίνας.
Ζούμε στην εποχή της σοσιαλφασιστικής λαγνείας και δικτατορίας…
25 Αυγούστου, 2008 στο 6:53 πμ
Έξυπνος και ευφυής. Ο πολιτικός του λόγος είναι δομημένος πάνω σε μια στέρεη ορθολογιστική βάση. Μιλάει χωρίς περιστροφές και χωρίς συναισθηματισμούς. Αν αυτό το τελευταίο συναρμοστεί με τη βαθιά γνώση των διεθνών πολιτικών συγκυριών, τότε καθιστά τον κ. Ανδριανόπουλο ένα επιτυχημένο, μελλοντικό Υπουργό Εξωτερικών της χώρας. Μιας χώρας της οποίας οι ΥΠΕΞ έκαναν εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση. Και ιδού τα χάλια της χώρας στα μείζονα εθνικά ζητήματα.
Από την άλλη ο άκρατος φιλευλευθερισμός του, ενίοτε τον καθιστά αντιδημοφιλή. Πρέπει να ισορροπήσει κάπου. Ας πούμε στο μότο «φιλελευθερισμός για τον Άνθρωπο». «Κοινωνικός φιλελευθερισμός».
Βαθμός: 4
30 Αυγούστου, 2008 στο 1:53 πμ
Εμένα ο κ. Ανδριανόπουλος -σε αντίθεση με τον κ. Μάνο, τον οποίον θεωρώ απείρως σοβαρότερο, πιο οξυδερκή και κοινωνικά περισσότερο ευαίσθητο- μου είναι ιδιαίτερα αντιπαθής γιατί συχνά ξεπερνά το μέτρο. Θυμίζω λ.χ. την παλιά ιστορία με τις δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Παπούλια με τις οποίες καταδίκαζε το Γκουαντάναμο και πρόβαλε την ανάγκη διατήρησης της κοινωνικής συνοχής.
http://www.admin.skai.gr/master_story.php?id=31588
Υ.Γ.: Αναρωτιέμαι ποια είναι η θέση του για την πρόσφατη διαμάχη Ρωσίας – ΗΠΑ…
30 Αυγούστου, 2008 στο 8:46 πμ
Το βρήκα σε κάποιο blog και μ’ άρεσε γιατί από μια άποψη είναι αλήθεια:
Definition of a Liberal:
He has never had to fight for his Freedom
He is only good at enjoying it!
ΥΓ
Ελπίζω να μη διϋλίσουμε τον κώνωπα με τον παραπάνω ορισμό
22 Ιουλίου, 2009 στο 4:01 μμ
εσυ εφυγες νωρις. δεν περιμενες μονο να σε ξεχασουν τοσο γρηγορα.εκεινη βεβαια την μαλακια σου να πας στο πασοκ θα σε ακολουθει παντα στην ζωη σου.αυτο για να μην ξεχνιομαστε λεγεται πολιτικος αυνανισμος ανδρος που στα γερονταματα την κρουει και με τας δυο χειρας
26 Ιανουαρίου, 2010 στο 10:38 μμ
http://e-rooster.gr/04/2009/1319