Ε αφού μιλήσαμε για τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ και στο Συνασπισμό, ας μιλήσουμε και για την Εκκλησία. Όσο η Εκκλησία ανακατεύεται στην πολιτική, η εκλογή αρχιεπισκόπου θα έχει και πολιτικές διαστάσεις. Ποιός είναι λοιπόν ο αγαπημένος σας μητροπολίτης;
Εγώ ένα απεύχομαι: να μην εκλεγεί ο Άνθιμος. Προς Θεού παιδιά, όχι αυτός. Και μόνο η όψη του εκπέμπει μίσος. Άσε που μπορεί να κάνει μαντάρα την εξωτερική πολιτική της χώρας.
Αξιολόγηση Βουλευτών 
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 2:01 πμ
Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί µου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη µου.
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 7:32 πμ
xaxaxaxaxa
se ligo tha exoume ki allo komma sti bouli!
EKklisia ELlados. EKEL.
pou tha tous baloume na katsoun den ksero .
edo to laos kai den ikseran pou na ton strimoksoun telika ton petaksan sti galaria,xaxaxa
fantazeste enas mitropolitis diastaseon xristodoulou na kathete opisten ?
tha tous katarastei!!!
filika
maria
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 11:34 πμ
ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΒΓΕΙ ΝΑ ΕΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΠΟΥ ΔΙΧΑΣΕ. ΕΞ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΟΛΩΝ ΕΝΕΡΓΟΥΣΕ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ 40%.
ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΥΣΟΥΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΩΡΑ ΑΣ ΜΗΝ ΠΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 12:51 μμ
Ελπίζω ο νέος Αρχιεπίσκοπος να αναδείξει την πραγματική εκκλησία, την καθαρή, μακριά από πλουτικούς χειρισμούς με εταιρείες κλπ. και πρωτίστως να παραιτηθουν από διεκδικήσεις δασών, οικοπεδικών εκτάσεων. Να ριχτεί στην μάχη για την σωτηρία της Αθήνας και του δασικού πλουτου της Ελλάδας και του περιβάλλοντος εν γένει.
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 5:20 μμ
Μιας και πολύς λόγος γίνεται για Καβάφη στα διάφορα blogs τελευταία ……… :
Στην εκκλησία
Την εκκλησίαν αγαπώ – τα εξαπτέρυγά της
τ’ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,
τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.
Εκεί σαν μπω, μες σ’ εκκλησία των Γραικών.
με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,
μες τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,
τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες
και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό –
λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό –
ο νους μου πηαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,
στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό.
Κωνσταντίνος Καβάφης [1912]
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 5:20 μμ
@paragas
Συμφωνώ με όσα λες. Επιπλέον, θα πρέπει ο νέος Αρχιεπίσκοπος να έχει τον ρόλο του θρησκευτικού ηγέτη της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και να μην αναμιγνύεται στην πολιτική ζωή μας όπως έκανε ο προηγούμενος.
Δεν έχω άποψη για τους υποψήφιους- η προοπτική να είναι ο Άνθιμος με ανατριχιάζει… Για τον Άνθιμο έχουμε άποψη γιατί έχει φροντίσει να προβληθεί και γνωρίζουμε τι πρεσβεύει. Φοβάμαι όμως και γι’αυτούς που έχουν προς το παρόν χαμηλό προφίλ γιατί δεν ξέρουμε τι προθέσεις έχουν. Να θυμίσω ότι και ο μακαριστός Χριστόδουλος δεν είχε ΄»ακουστεί» πριν την εκλογή του στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο.
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 6:57 μμ
Τα κύρια θέματα για τα οποία κατηγορήθηκε ο Χριστόδουλος ήταν ο «πολιτικός λόγος» του και η θέση που πήρε για το ζήτημα των ταυτοτήτων (ουσιαστικά και το δεύτερο θέμα εντάσσεται στο πρώτο, αλλά το αποσπώ επειδή προκλήθηκε μεγάλος θόρυβος γύρω από αυτό). Ως προς τον «πολιτικό» λόγο του, και επειδή οι επικριτές του εστίαζαν συχνά στη φράση «Δεξιά του Κυρίου», έχω να πω τούτο: δεν μου άρεσε αυτή η επίκληση, όχι για λόγους ουσίας αλλά γιατί έδινε δικαιώματα για σχόλια και κατηγορίες. Δεν μου άρεσε για τον επί πλέον λόγο ότι ανήκω σε άλλο πολιτικό χώρο από αυτόν της Δεξιάς. Πρέπει όμως να θυμάται όποιος ασκεί κριτική ότι αυτή η φράση υπάρχει σε εκατοντάδες εκκλησιαστικά κείμενα. Και όπως συμβαίνει και με πλήθος άλλων παρόμοιων φράσεων, ανασύρεται από το γλωσσικό θησαυρό του καθενός και χρησιμοποιείται. Ξαναλέω όμως ότι ήταν λάθος -λίγη προσοχή περισσότερη δεν θα έβλαφτε. (Προσωπικά συνηθίζω να προσπερνώ τον τύπο και να στέκομαι στην ουσία. Σε κάθε περίπτωση δεν φοβάμαι τις λέξεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι αλλά αυτό που οι ίδιοι κρύβουν μέσα τους. Μήπως ίδια περίπτωση δεν είναι και το περίφημο «τους βασιλεύσι»; Χιλιάδες φορές να το πουν, ο βασιλιάς είναι οριστικά παρελθόν).
Όσο για το θέμα των ταυτοτήτων, είμαι πεπεισμένος ότι η Εκκλησία τότε έκαμε το μεγάλο λάθος, γιατί δεν διέκρινε την παγίδα που με επιτηδειότητα είχε στηθεί. Προφανώς η πίστη του καθενός, εκτός από θέμα προσωπικό, δεν έχει να κάνει με δημόσια ή με ιδιωτικά έγγραφα. Θα θυμίσω και εδώ ότι η ιστορία αυτή ξεκίνησε με επερώτηση προς τον Σημίτη του Κωνσταντόπουλου. Για την κατάληξη ήμουν από την αρχή βέβαιος για τον εξής λόγο: την ημέρα που θα γινόταν στη Βουλή η συζήτησα (δηλαδή πριν από τη διεξαγωγή της) η εφημ. ΤΑ ΝΕΑ κυκλοφόρησε με πηχιαίο πρωτοσέλιδο τίτλο (τον γράφω στο περίπου): Η απάντηση του Σημίτη. Ήταν δηλαδή από πριν σχεδιασμένα όλα και σύμφωνα με το σχεδιασμό εξελίχθηκαν στη συνέχεια. Βέβαια, αυτό το πλήρωσε το ΠΑΣΟΚ (και το πληρώνουμε όλοι με τη νέα διακυβέρνηση), κάτι που πανηγυρικά επιβεβαιώθηκε και αυτές τις ημέρες με τις αντιδράσεις του κόσμου για το θάνατο του Χριστόδουλου.
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 7:10 μμ
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_31/01/2008_257496
Άρθρο του Αντώνη Καρκαγιάννη στην Καθημερινή
(‘Η εκλογή του νέου αρχιεπισκόπου).
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 8:18 μμ
Παιδιά κατά την άποψη μου η Εκκλησία είναι από τους πιο ισχυρούς πολους της εξουσίας. Πανίσχυρη σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως δόγματος, αλλά και στην Ελλάδα φυσικά. Το ότι πήρε 30 εκ. ευρώ η εκκλησία της ελλάδας για επενδύσεις απο το Γ΄ΚΠΣ, πέρασε στα ψηλά όπως επίσης και το ότι ήθελαν να τσιμεντοποιήσουν ένα δάσος στον Καρέα για να κάνουν επισκοπικό μέγαρο και τόσα άλλα πια. Εκκλησία του Χριστού αμφιβάλω πολύ κατά πόσο είναι…εκκλησία του χρήματος θα ήταν ο καλύτερος χαρακτηρισμός
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 8:48 μμ
Στους κόλπους της Εκκλησίας ούτε υπάρχει ούτε είναι δυνατόν να υπάρξει δημοκρατία. Εμμέσως το τονίζει και ο κ. Καρκαγιάννης.
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 9:46 μμ
@Γέρων (δες και μια άλλη άποψη):
Δ. Θ. Φραγκόπουλος
Ο επαναστατημένος Χριστός
Σπύρου Κοκκίνη 6η έκδ,
«Ανθολογία Νεοελληνικής Ποίησης»
εκδ. Ι.Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ & ΣΙΑΣ Α.Ε., Αθήναι 2000.
Τα βράδια, την ώρα που ξυπνάνε τα παράθυρα
και βγαίνουν στις κορφές των σπιτιών
τα φώτα της προσμονης,
σε συνοικίες λαϊκές,
του κουρασμένου πατέρα που πλένει απ’ τα χέρια του
τον κάματο και την πονηρια της μέρας,
και μπαίνει στο δωμάτιο με τα κοιμισμένα παιδιά
και το τρεμάμενο χαμόγελο της μάνας τους,
κείνη την ωρα, γλυστρώντας από τις χρυσωμένες τους Εκκλησιές
που τον βαστούσαν φυλακισμένο,
κατεβαίνει ο Χριστός
με ένα τσιγάρο στο αφτί,
με τραγιάσκα ψαρά,
και νύχια γεμάτα λάδι της μηχανής,
και κοιτάει τα σπίτια τούτων εδώ των φτωχών
χαμογελώντας.
II
Οι συνοικίες συχνα επαναστατούνε.
Θυμωμένες μανάδες χτυπάνε τα στεγνά στήθια τους
και τα παλικάρια ανάβουν τσιγάρο,
ή παρακολουθούν αυτούς που παίζουν τρίλιζα
με τ’ όπλο ανάμεσα στα δυό τους πόδια
σε μιά γωνιά του οδοφράγματος.
Δεν είναι όμορφες οι συνοικίες.
Δεν είναι όμορφη η Επανάσταση,
Κι όταν νικάνε, γίνονται κι αυτοί αντιπαθείς
σαν όλους τους άλλους.
Όμως
Όταν, την τελευταία νύχτα της ανυποταγής,
ανάψουν ολούθε οι φωτιές,
και δουν οι μαχητές πως το τέρμα τους
είναι εδώ, και τους προσμένει
με την επόμενη έφοδο της εννόμου τάξεως
που αναγγέλλουν κιόλας τα μεγάφωνα
σαν μοιραστεί κ’ η τελευταία ματιά
μαζί με τα λιγοστά τους βόλια,
κ’ επισημάνουν τις θέσεις τους,
αποδεκατισμένοι επαναστάτες χωρίς αύριο –
τότε
μες απ’ το σκοτάδι, ξεγλυστράει φτωχοντυμένος,
οπλισμένος μ’ ένα μακρύκαννο,
και παίρνει τη θέση του ανάμεσά τους, σιωπηλά,
κι αρχίζει να ντουφεκάει μαζί τους τους σταυρωτήδες του,
ο Ιησούς Χριστός του Ιωσήφ και της Μαρίας, ξυλουργός,
κλάσεως 1944.
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 10:01 μμ
Και μην ξεχνάμε ότι οι πρώτοι χριστιανοί:
»είχον άπαντα κοινά
καί τά κτήματα καί τίς υπάρξεις επίπρασκον
καί διεμέριζον αυτά πάσιν
καθότι άν τις χρείαν είχεν»
Μας θυμίζει κάτι;;;
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 10:02 μμ
Πιστεύω να ακούσατε σήμερα τον επικήδειο του Άνθιμου και τις προσφωνήσεις του……
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 10:46 μμ
Απ’ότι λένε οι ειδικοί ο Ανθιμος-και ευτυχώς-δεν έχει πιθανότητες εκλογής και απλά θα παίξει ρυθμιστικό ρόλο.Λογικά την ίδια τύχη θα έχουν και ο ακραιφνώς Χριστοδουλικός μητροπολίτης Δημητριάδος,όπως και ο μετριοπαθής Δωρόθεος Σύρου.Οπότε μάλλον η μάχη θα γίνει μεταξύ του Ιερώνυμου Θηβών και του Λακωνίας.Ο πρώτος είναι 70 χρόνων,πιο χαμηλού προφίλ και παλαιός Σεραφειμικός,ενώ αντιπολιτευόταν το Χριστόδουλο και συνήθως διαφωνούσε με τα πεπραγμένα του.Είναι υπέρ της επαναφοράς της Εκκλησίας-σε μεγάλο βαθμό-στην προ Χριστόδουλου νοοτροπία και κουλτούρα,καθώς πιστεύει ότι την τελευταία δεκαετία εκκοσμικεύθηκε η εκκλησία με άσχημες συνέπειες.Και κυρίως είναι ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ.
Ο δεύτερος είναι σε νέα ηλικία,μάλλον στηρίζεται από τη Ν.Δ. και είναι Χριστοδουλικός,αλλά πιο χαμηλού προφίλ από τον Χριστόδουλο.Ακούγεται πως έχει καλό φιλανθρωπικό έργο και είναι υπέρ της συνέχισης αυτού του ανοίγματος που έκανε ο Χριστόδουλος στην κοινωνία.Ωστόσο αν εκλεγεί,μάλλον η διαφορά του με αυτόν(ως πιο χαμηλών τόνων)θα είναι πως δε θα έχει αυτό το στύλ εθνάρχη που θα παρεμβαίνει δυναμικά σε όλα τα θέματα(κυρίως ακούγεται πως δε θα παρεμβαίνει σε εθνικά θέματα και γενικά ο ρόλος του θα είναι λιγότερο εθνικιστικός).Αυτά….
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 10:56 μμ
Αυτός που κάνει την εκπομπή «Αρχονταρίκι» ποιός είναι; Φαίνεται ήπιος και καλλιεργημένος. Μου αρέσει.
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 11:04 μμ
Δε θυμάμαι ακριβώς το όνομα της εκπομπής,μάλλον όμως εννοείς μία εκπομπή της ΕΡΤ? Αυτός αν δεν κάνω λάθος είναι ο Δημητριάδος.
31 Ιανουαρίου, 2008 στο 11:14 μμ
Γιατί όχι αυτός;
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 12:46 πμ
Μητροπολίτης με διδακτορικό Βιοϊατρικής Τεχνολογίας από Harvard/MIT ! Κάτσε να δω τις δημοσιεύσεις του 🙂
Εντυπωσιάστηκα. Τον ψηφίζω.
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 1:16 πμ
ΘΕΜΗ ΕΙΣΑΙ ΜΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΣΦΑΛΕΙΣ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΑΦΕΛΕΙΑΣ.
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΝΑ ΠΕΡΕΜΕΝΕ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ.
Ο κος ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΣΥΝΟΝΟΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΞΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ
ΓΝΩΣΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΑΝΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΗΣ.
Ο ΧΟΜΕΙΝΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΑΝ ΕΚΛΕΓΕΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΙΡΑΝ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΕΡΙ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=244
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 1:33 πμ
Φυσικά οι σπουδές δεν αποτελούν εγγύηση. Αλλά πώς τεκμηριώνεται ο σκοταδισμός του Χατζηνικολάου;
Συμφωνώ με τον Δήμου.
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 1:37 πμ
Θεωρώ οτι ο καλύτερος είναι ο Δημητριάδος Ιγνάντιος, που παρουσιάζει το Αρχονταρίκι. Απο εκείκαι πέρα ακούω οτι ο Σπάρτης είναι υπερβολίκά συντηρητικών απόψεων και μεγάλος σε ηλικία όπως ο Θηβών. Καλή γνώμη έχω και για τον Σύρου Δωρόθεο . Για τον Άνθιμο δε μπαίνω στον κόπο να κάνω σχόλιο… Ο μητροπολίτης Μεσογαίας δεν βάζει υποψηφιότητα
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 1:48 πμ
«Ο μητροπολίτης Μεσογαίας δεν βάζει υποψηφιότητα»
TTBOMK, τυπικά δεν υπάρχει υποβολή υποψηφιότητας. Οι εκλέκτορες επιλέγουν με βάση πίνακα εκλόγιμων.
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 2:03 πμ
Λέγοντας οτι δεν βάζει υποψηφιότητα εννοώ οτι δεν ενδιαφέρεται για τον θρόνο, το δήλωσε ο ίδιος
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 2:30 πμ
-Aν κατέβαινε ο ίδιος ο Χριστός και έβαζε υποψηφιότητα πόσες ψήφους θα έπαιρνε; Καμμία, έτσι;
-Αν ζούσε σήμερα ο Κοσμάς ο Αιτωλός, πώς θα τον αποκαλούσαν; Μάλλον γραφικό (στην καλύτερη περίπτωση) και κρυπτοκομμουνιστή, έτσι;
-Εκείνος ο Αναστάσιος Αλβανίας τι έγινε ρε παιδιά; Μας πέφτει λίγος ή είναι πολύ Χριστιανός για να τον έχουμε στα πόδια μας;
-Όπου υπάρχει δίψα για εξουσία, ακόμα κι αν αυτή είναι εκκλησιαστική, η χριστιανική αγάπη και η ηθική πάνε περίπατο!
-Όσο μικρότερη κοιλιά έχει ο νέος αρχιεπισκοπος, τόσο καλύτερος θα είναι!!
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 8:01 πμ
o ieronumos ti leei?
enimerosteme!
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 9:17 πμ
«-Εκείνος ο Αναστάσιος Αλβανίας τι έγινε ρε παιδιά; Μας πέφτει λίγος ή είναι πολύ Χριστιανός για να τον έχουμε στα πόδια μας;»
Όπως γράφεις κι εσύ …είναι ήδη Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας.
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 8:03 μμ
ΘΕΜΗ
ΑΝ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΨΥΧΡΑΙΜΟ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΟΥ ΠΕΙ.
ΚΙ ΕΓΩ ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΠΟ ΤΙΤΛΟΥΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΑΤΣΟΥΛΑ, ΑΛΛΑ ΕΜΑΘΑ ΣΙΓΟΥΡΑ, ΟΤΙ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΕΙΝΑΙ 100 ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ.
ΧΟΜΕΙΝΙ.
ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ.
ΜΑΣ ΠΕΦΤΕΙ ΠΟΛΥΣ.
ΕΞΑΛΛΟΥ ΑΥΤΟΣ ΠΗΓΕ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ (ΦΕΒ. 1973) ΜΕ ΤΡΟΦΙΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ Ο ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΤΗΣ ΔΗΛΩΣΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕ!
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 8:20 μμ
Είναι ωραίο πράγμα (ελληνική πατέντα) να έχουν κάποιοι άποψη για πρόσωπα που ούτε το όνομά τους ξέρουν. Και ακόμη ωραιότερο να θέλουν αυτήν την άποψη να τη δεχτούν οι υπόλοιποι.
Έχω υπόψη μου κάποιον στη γειτονιά μου που δεν ξέρει (ή δε θέλει) να κάνει το σταυρό του, έχει όμως την απαίτηση να ακούνε οι άλλοι την άποψή του για εκκλησιαστικά θέματα!
Ο ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΤΗΣ: Το ότι και σήμερα υπάρχουν «απύλωτα στόματα» είναι γνωστό. Σεβαστή η άποψή τους! Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι σαν να βλέπει κάποιος τόν κόσμο μέσα από τις τρύπες του σουρωτηριού. Διαλέγει μόνο εκείνη που του εξασφαλίζει θέα αρεστή σ’αυτόν, βουλώνει τις υπόλοιπες και απολαμβάνει την πραγματικότητα…
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 9:27 μμ
«Ομολογώ ότι δεν ήξερα πως γίνονταν βασανιστήρια, πως υπήρχε ΕΑΤ-ΕΣΑ. Όλα αυτά ήρθαν στο φως μετά. Δεν πειράζει, μπορεί να τα ήξερε ο τότε αρχιεπίσκοπος, αν τα ήξερε και σιώπησε έκανε άσχημα. Στον κύκλο μου δεν είχα ακούσει τέτοια πράγματα, δεν άκουγα ξένους σταθμούς, εκ των υστέρων τα έμαθα. Θα πει κανείς ότι ήμουν βαθιά νυχτωμένος. Μπορεί γιατί εγώ τότε σπούδαζα».
Χριστόδουλος (πηγή: Wikipedia)
@Γιώργος: Το να μην είναι κάποιος »πιστός» δεν τον εμποδίζει να εκφέρει άποψη επί εκκλησιαστικών θεμάτων. Αν για παράδειγμα ο (υποτιθέμενος) καθηγητής θεολογίας δεν είναι πιστός, δεν μπορεί να έχει άποψη για τα τεκταινόμενα στην εκκλησία, ενώ δικαιούται να έχει άποψη ο κάθε αγράμματος μινι-χομεϊνί; Σου τα γράφει αυτά κάποιος που είναι πολύ κοντά στην εκκλησία (όχι στη μάσα) και θεωρεί τον εαυτό του πιστό ορθόδοξο χριστιανό (στην πράξη κυρίως). Όμως η αλήθεια πρέπει να λέγεται ακόμα κι αν πονάει. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΙΕΡΑΡΧΙΕΣ, ΣΥΝΟΔΟΙ, ΑΡΧΗΓΙΕΣ, ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ ΤΟΥΜΠΑΝΑ!
Υ.Γ.Θεωρώ τον Χριστόδουλο μεγάλη προσωπικότητα, για τα ελληνικά τουλάχιστον δεδομένα, αλλά δεν προσπαθώ να τον αγιοποιήσω ή να τον εξιδανικεύσω… Η κοίμησίς του θα αποδειχτεί σύντομα πως ήταν μεγάλη απώλεια.
Ειρήνη υμίν και ημίν!
Α, ναι, και να μην το ξεχάσω… Ο έχων δύο χιτώνας (ή ρόλεξ) να δίνει τον ένα!…..
Ποιος ήτανε ρε παιδιά εκείνος που έλεγε πως ευκολότερα περνάει μια καμήλα από τη μύτη μιας βελόνας, παρά ένας πλούσιος στη βασιλεία των ουρανών;;; Τον σταυρώσανε νομίζω κάποιοι »αρχι-παπάδες» της εποχής, ε;;; χα χα χα χα … ΑΧ!!!!!!
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 9:51 μμ
Γιώργο των 8.20, αυτούς δεν ακούμε κάθε βράδυ στα δελτία; που έχουν γνώμη για όλα; και αυτούς τους πιστεύουμε ως ειδικούς κι ας είναι παπαγαλάκια κατά 90% όλοι τους.
Λοιπόν για να μην το ψάχνετε, ο Ευστάθιος Σπάρτης θα εκλεγεί νέος Αρχιεπίσκοπος με αρκετή διαφορά στον τρίτο γύρο.
Άλλο θέμα.
1 Φεβρουαρίου, 2008 στο 11:00 μμ
Η ισοπέδωση είναι θεάρεστη πράξη μόνο όταν σκοπεύουμε να φτιάξουμε γήπεδο. Στα πρόσωπα και στα γεγονότα όμως, παρά την ανθρώπινη αδυναμία όλων μας που μας σπρώχνει πιο πολύ προς την επιλογή όσων μας αρέσουν, πρέπει να βλέπουμε και την άλλη πλευρά του λόφου. Πρέπει ακόμη να βάζουμε ό,τι μας απασχολεί στη ζυγαριά χωρίς προκαταλήψεις και προειλημμένες αποφάσεις.
Όσα έγραψα οφείλονται στο ότι διακρίνω (γενικά, όχι μόνο εδώ) μια τάση να μηδενίζονται ή να χλευάζονται και να λοιδορούνται πρόσωπα και θέματα που έχουν σχέση (και) με το χώρο της Εκκλησίας. Μήπως και ο ρασοφόρος δεν είναι άνθρωπος με λάθη και αδυναμίες; Το ράσο, δηλαδή, τον έκαμε ανάξιο ή αχρείο; Ας ψάξουμε κάπου βαθύτερα για να βρούμε την αιτία του κακού. Όπως θα κάναμε, αν επρόκειτο για ένα γιατρό ή ένα δάσκαλο ή ένα εφοριακό. Μακάρι να ήταν όλοι άμεμπτοι. Κι εγώ προσωπικά έχω την απαίτηση από τους ηγέτες να είναι ακέραιοι σε όλα. Ξέρω όμως ότι αυτό είναι μια φενάκη -και φυσικά με στενοχωρούν όσα κατά καιρούς γίνονται γνωστά.
Με βάση αυτές τις αρχές βλέπω και τα βραδινά δελτία. Δεν χρειάζεται να τους το πω, ξέρω όμως να αντιμετωπίζω το ψέμα τους, την υποκρισία τους, τη βρωμιά τους.
Μια πρόβλεψη: Επόμενος Αρχιεπίσκοπος θα είναι ο Θηβών Ιερώνυμος. Ίσως να μη χρειαστεί τρίτη ψηφοφορία (την πρόβλεψη στηρίζω σ’ αυτό που ακούγεται, ότι δηλαδή έχει άριστες σχέσεις με τον Πατριάρχη.
2 Φεβρουαρίου, 2008 στο 4:40 μμ
@ Ποιητής Φανφάρας: Για το σχόλιό σου (01/02/2008, 2:30 πμ), +1000!
Έχεις απόλυτο δίκιο! Ακόμα περισσότερο δίκιο έχεις και στο επόμενό σου σχόλιο. Κοίτα να δεις ρε παιδί μου…κάποιος που λεγόταν ότι γράφει χαβαλετζίδικα, τελικά τα λέει πιο σωστά από όλους!
Πάντα το έλεγα, ο χαβαλές κρίνει σοφία.
«-Aν κατέβαινε ο ίδιος ο Χριστός και έβαζε υποψηφιότητα πόσες ψήφους θα έπαιρνε; Καμμία, έτσι;»
Υποκλίνομαι
2 Φεβρουαρίου, 2008 στο 5:31 μμ
@FrapDigo
Ο ποιητής Φανφάρας δεν κάνει ποτέ χαβαλέ! Απλώς λέει κάποια »σοβαρά» πράγματα με »αστείο» τρόπο, ώστε να γίνονται περισσότερο αποδεκτά, κατανοητά και εύληπτα. Γι αυτό διάλεξα και αυτό το ψευδώνυμο. ‘Αλλο η σοβαρότητα και άλλο η σοβαροφάνεια, που καταντά γελοιότητα…
Όσο για τα τρέχοντα εκκλησιαστικά ζητήματα… Όλες οι απαντήσεις δίνονται μέσα από τα ιερά κείμενα (π.χ. δες σχόλιό μου 31-1-08, 10:01 απόσπασμα από Καινή Διαθήκη που αναφέρεται στην ζωή των πρώτων χριστιανών εξυμνώντας την κοινοκτημοσύνη και την δικαιοσύνη)!
Επαναλαμβάνω πως ό,τι μετατρέπεται από κίνημα αμφισβήτησης και δικαιοσύνης σε εξουσία, αυτόματα χάνει το νόημά του και αυτοαναιρείται.
Αν ψάχνετε για κάποιον ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ιεράρχη ρίξτε μια ματιά στην γειτονική Αλβανία… Αν αγαπάτε το Χριστό, αγαπήστε και συγχωρήστε τον εχθρό σας, βοηθήστε τον άρρωστο, τον βρώμικο και τον αδύνατο. Μην προσωποποιείτε την πίστη, μην την ντύνετε στα χρυσά και στα κοσμήματα! ΟΧριστός φορούσε μονίμως έναν βρώμικο χιτώνα! Μη γλείφετε τα λαμόγια, την εξουσία, τους απατεώνες…
Ειρήνη υμίν και ημίν….
2 Φεβρουαρίου, 2008 στο 6:24 μμ
@Γιώργο
Σχετικά με το κείμενό σου στις 31 Ιανουαρίου 6.57μμ
Νομίζω ότι στην περίπτωση του μακαριστού αρχιεπισκόπου δεν μας έφταιγε η φράση «Δεξιά του Κυρίου»- εμένα θα με πείραζε εξίσου το «Αριστερά του Κυρίου» αν αυτό εξέφραζε πολιτική θέση και όχι θρησκευτικό κείμενο. Αυτό που με πειράζει είναι η ανάμιξη ενός θρησκευτικού ηγέτη στα πολιτικά θέματα, ανεξάρτητα από το αν συμφωνώ ή όχι με την πολιτική τοποθέτηση που εκφράζει ο εκάστοτε εκπρόσωπος της Εκκλησίας . Ας επιτελέσει η Ορθόδοξη Εκκλησία τον ρόλο της στην ελληνική κοινωνία πρώτα και ας αφήσει την πολιτική για τους πολιτικούς.
Ο μακαριστός Χριστόδουλος ήταν αναμβισβήτητα μια χαρισματική προσωπικότητα, ήταν ένας ηγέτης. Διαφωνώ με τη στάση του και με την ανάμιξή του σε θέματα της πολιτείας αλλά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι είχε ηγετικά χαρίσματα. Ο λόγος που έγινε λαοθάλασσα στην κηδεία του δείχνει την ανάγκη του λαού να ακολουθήσει έναν ηγέτη. Και ελλείψει άλλων πολιτικών ηγετών που μπορούν να εμπνεύσουν και να καθοδηγήσουν τον λαό, ο κόσμος στράφηκε στον Χριστόδουλο. Θυμίζω ότι την εποχή που ανέλαβε τα καθήκοντά του ο μακαριστός Χριστόδουλος, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχαν ήδη πεθάνει (ηγετικές προσωπικότητες και οι δύο). Ο Κώστας Σημίτης όσο ικανός πρωθυπουργός και αν ήταν, δεν είχε τη χαρισματική προσωπικότητα του ηγέτη που μπορεί να συναρπάσει τα πλήθη. Κανένας άλλος πολιτικός ηγέτης σήμερα δεν έχει το «χάρισμα» και επιπλέον αμφισβητείται και η αξιοπιστία των περισσοτέρων. Έτσι εξηγώ εγώ τουλάχιστον τη στροφή του λαού προς τον Αρχιεπίσκοπο.
@ποιητή Fanfara έγραψες:
«Όπου υπάρχει δίψα για εξουσία, ακόμα κι αν αυτή είναι εκκλησιαστική, η χριστιανική αγάπη και η ηθική πάνε περίπατο!»
Συμφωνώ απόλυτα. Η δίψα για εξουσία που επιδεικνύουν οι ιεράρχες μας με τρομάζει.
Τέλος ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και ιερωμένοι στη χώρα μας που επιτελούν σημαντικό έργο, αθόρυβα και σύμφωνα με το πνεύμα του Χριστιανισμού. Δεν είναι όλοι ίδιοι, ούτε διακατέχονται όλοι οι ιερωμένοι μας από τη δίψα της εξουσίας.
3 Φεβρουαρίου, 2008 στο 3:25 πμ
»H μπαλάντα του κυρ Μέντιου», του Κώστα Βάρναλη…
Αφιερωμένο σε όσους πιστεύουν ότι η πολιτική πρέπει να σημαίνει πρόοδο, προσφορά, ανιδιοτέλεια και θυσία. Σε όσους πιστεύουν ότι η εκκλησία πρέπει να σημαίνει αγάπη, συμπόνοια, βοήθεια και δικαιοσύνη.
Και κυρίως σε όσους ξέρουν ότι η πολιτική και η θρησκευτική ΕΞΟΥΣΙΑ ανέκαθεν συνεργάζονται για να ακυρώσουν όλα τα παραπάνω, για να εκμεταλλευτούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ανθρώπινη δυναμική, για να πλουτίσουν και για να νομιμοποιήσουν την κυριαρχία τους….
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται…. καθημερινά… από τους δήθεν υποστηρικτές του….
Η Πατρίδα προδίδεται… καθημερινά… από τους δήθεν εθνικόφρονες.. από τους πατριδοκάπηλους….
Κι εμείς προχωρούμε…. με μοναδικό όπλο… την αξιοπρέπειά μας…..!!!!
Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρημάδια!
Κούτσα μια και κούτσα δυο
της ζωής το ρημαδιό!
Mεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι,
ούλοι: δούλοι, αφεντικό
και μ’ αφήναν νηστικό.
Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,
παραβγαίνανε στην παίδεια
με κοτρόνια στα ψαχνά,
φούχτες μύγα στ’ αχαμνά!
Aνωχώρι, Κατωχώρι,
ανηφόρι, κατηφόρι,
και με κάμα και βροχή,
ώσπου μού ‘βγαινε η ψυχή.
Eίκοσι χρονώ γομάρι
σήκωσα όλο το νταμάρι
κι’ έχτισα, στην εμπασιά
του χωριού, την εκκλησιά.
Kαι ζευγάρι με το βόδι
(άλλο μπόι κι’ άλλο πόδι)
όργωνα στα ρέματα
τ’ αφεντός τα στρέμματα.
Kαι στον πόλεμ’ «όλα για όλα»
κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί
για τ’ αφέντη το φαϊ.
Kαι γι’ αυτόνε τον ερίφη
εκουβάλησα τη νύφη
και την προίκα της βουνό,
την τιμή της ουρανό!
Aλλά εμένα σε μια σφήνα
μ’ έδεναν το Μάη το μήνα
στο χωράφι το γυμνό
να γκαρίζω, να θρηνώ.
Kι ο παπάς με την κοιλιά του
μ’ έπαιρνε για τη δουλειά του
και μου μίλαε κουνιστός:
«Σε καβάλησε ο Χριστός»!
Δούλευε για να στουμπώσει
όλ’ η Χώρα κι’ οι καμπόσοι.
Μη ρωτάς το πώς και τι,
να ζητάς την αρετή!
-Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!
-Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!
– Αντραλίζομαι!… Πεινώ!…
– Σουτ! θα φας στον ουρανό!
Kι έλεα: όταν μιαν ημέρα
παρασφίξουνε τα γέρα,
θα ξεκουραστώ κι’ εγώ,
του θεού τ’ αβασταγό!
Kι όταν ένα καλό βράδυ
θα τελειώσει μου το λάδι
κι αμολήσω την πνοή
(ένα πουφ είν’ η ζωή),
H ψυχή μου θε να δράμη
στη ζεστή αγκαλιά τ’ Αβράμη,
τ’ άσπρα, τ’ αχερένια του
να φιλάει τα γένια του!
Γέρασα κι ως δε φελούσα
κι’ αχαϊρευτος κυλούσα,
με πετάξανε μακριά
να με φάνε τα θεριά.
Kωλοσούρθηκα και βρίσκω
στη σπηλιά τον Αι-Φραγκίσκο:
«Χαίρε φως αληθινόν
και προστάτη των κτηνών!
Σώσε το γέρο κύρ Μέντη
απ’ την αδικιά τ’ αφέντη,
συ που δίδαξες αρνί
τον κυρ λύκο να γενή!
Tο σκληρόν αφέντη κάνε
από λύκο άνθρωπο κάνε!…
Μα με την κουβέντα αυτή
πόρτα μού ‘κλεισε κι’ αυτί.
Tότενες το μαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσω από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βια:
«Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι οι ραγιάδες απ’ τα ουράνια,
μα θεοί κι οξαποδώ
κει δεν είναι παρά δω.
Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου
θα το βρης. Οπου ποθεί
λευτεριά, παίρνει σπαθί.
Mη χτυπάς τον αδερφό σου-
τον αφέντη τον κουφό σου!
Και στον ίδρο το δικό
γίνε συ τ’ αφεντικό.
Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο,
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!
Αν ξυπνήσεις, μονομιάς
θά ‘ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.
Kοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει
κι’ έχ’ η πλάση κοκκινίσει
κι’ άλλος ήλιος έχει βγει
σ’ άλλη θάλασσ’, άλλη γη».
3 Φεβρουαρίου, 2008 στο 4:52 πμ
@ marianna
Απαντώντας μου, έγραψες:
»Η δίψα για εξουσία που επιδεικνύουν οι ιεράρχες μας με τρομάζει.
Τέλος ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και ιερωμένοι στη χώρα μας που επιτελούν σημαντικό έργο, αθόρυβα και σύμφωνα με το πνεύμα του Χριστιανισμού. Δεν είναι όλοι ίδιοι, ούτε διακατέχονται όλοι οι ιερωμένοι μας από τη δίψα της εξουσίας.»
Χωρίς ίσως να το καταλάβεις, με επιβεβαίωσες απόλυτα! Η δίψα για εξουσία αναφέρεται στους ΙΕΡΑΡΧΕΣ, ενώ το σημαντικό έργο, το αθόρυβο και το σύμφωνο με το πνεύμα του Χριστιανισμού αναφέρεται στους ΙΕΡΩΜΕΝΟΥΣ (οι οποίοι, όπως συμπληρώνεις, δεν διακατέχονται από τη δίψα της εξουσίας)!!!
Συνεπώς: Όπου ΙΕΡΑΡΧΕΣ βάλε εκκλησιαστική ΕΞΟΥΣΙΑ και όπου ΙΕΡΩΜΕΝΟΙ βάλε χριστιανική αγάπη, ηθική, χριστιανικός λαός κλπ.
Θέλω να πω: Η εξουσία διαφθείρει. Είμαι σίγουρος ότι, αν η χώρα μας ήταν μουσουλμανική, τα συγκεκριμένα πρόσωπα θα ήταν εκπρόσωποι αυτής της θρησκείας, αν ήταν κομμουνιστική, θα ήταν κήρυκες της αθεϊας κ.ο.κ. μόνο και μόνο γιατί θα εκπροσωπούσαν κάποια εξουσία.
Τι θα πει αρχιεπισκοπικός ΘΡΟΝΟΣ; Σε ποιο σημείο της Καινής Διαθήκης ο Χριστός αναφέρεται ότι ήταν πάνω σε θρόνο; Πότε φόρεσε χρυσά δαχτυλίδια και κοσμήματα; Πότε ζήλεψε τα μεταξωτά άμφια και τα διαμαντένια δισκοπότηρα; Πότε συναναστράφηκε πλούσιους χορηγούς της εποχής; Πότε ευλόγισε γάμους μεγαλοπαραγόντων; Πώς αντιμετώπισε τους εμπόρους στο Ναό;
Αντίθετα, συναναστράφηκε παιδιά, πόρνες, λεπρούς, αμαρτωλούς, φτωχούς και άρρωστους! Όπως ακριβώς ΔΕΝ κάνουν οι ευτραφείς (αλήθεια, γιατί είναι όλοι υπέρβαροι;) ΙΕΡΑΡΧΕΣ του σήμερα!
Όταν λοιπόν θα εκλέγεται ο νέος αρχιεπίσκοπος (με το καλό και καλό έργο του εύχομαι), να ξέρετε ότι ο Χριστούλης δεν θα είναι εκεί! Θα βρίσκεται σε ένα υπόγειο της Ομόνοιας παρέα με κάποιο πρεζόνι που θα Του παραδίδει την ταλαιπωρημένη του ψυχούλα… έτσι απλά… κι αθόρυβα… χωρίς έκτακτα δελτία ειδήσεων και ανακοινώσεις στα κανάλια….
Ειρήνη ημίν και υμίν
3 Φεβρουαρίου, 2008 στο 6:28 πμ
akousa kapote auto kai sas to katatheto.
itan leei enas ieromonaxos afieromenos sto xristo mesa se mia spilia exo apo mia megali politia . exo apo ti spilia tou xilioi diaboiloi na ton polemane oli mera kai oli nuxta kai den mporousan na ton kataferoun.
pano apo tin megali polu me ta ekkatomuria katoikous itan mono enas diabolakos pou gelage kai euxaristiotan pou poso eukola ekane olo ton kosmo ano kato se mia stigmi.
alla akoma kai oi ierarxes otan pane sto agio oros den tous epitrepete i eisodos me tin poluteleis limouzina.
auto de leei kati sto lao alla na mou peis posoi einai autoi pou to kseroun?
tous taizoun kala me ritories pisteue kai min ereuna.
3 Φεβρουαρίου, 2008 στο 12:17 μμ
Και πάλι ισοπέδωση, ποιητή! Δηλαδή, δεν ξέρεις ιεράρχες ταπεινούς, με πραγματική προσφορά στην Εκκλησία και στην κοινωνία; Και μη μου πεις πως αυτοί είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, γιατί δεν είναι ακριβώς έτσι!
Κάτι ακόμη: μερικά πράγματα (και από όσα συναντάμε στον εκκλησιαστικό χώρο) μπορούμε να τα καταλαβαίνουμε καλύτερα, αν θυμόμαστε τη σημασία και το ρόλο που έχουν γενικά τα σύμβολα.
3 Φεβρουαρίου, 2008 στο 12:52 μμ
Το θέμα δεν είναι αν γίνεται ισοπέδωση ή όχι. Το θέμα είναι αν συμφωνείς ή αν διαφωνείς. Μην πιάνεσαι από μια λεπτομέρεια ή από μια φράση και μην χάνεις το γενικότερο νόημα. Και βέβαια υπάρχουν φωτισμένοι ιεράρχες. Εγώ δεν ανέφερα το παράδειγμα του Αναστασίου Αλβανίας;
Όταν όμως αναφερόμαστε γενικά, μιλαμε για τον κανόνα και όχι για την εξαίρεση. Όταν μιλάς για ταπεινούς ιεράρχες αναφέρεσαι σε εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και επειδή είσαι έξυπνο παιδί, μπορείς να φέρεις αμέσως στο μυαλό σου δεκάδες παραδείγματα ιεραρχών (προσοχή: όχι ιερέων) σε κότερα, λιμουζίνες, σε εκδηλώσεις μεγαλοβιομηχάνων κλπ, κλπ (για να μην αναφερθώ στο σχετικά πρόσφατο αμαρτωλό πολιτικό παρελθόν αρκετών).
Όσο για τα σύμβολα: Δυστυχώς κάποια από αυτά (όπως οι θρόνοι ή οι διαμαντένιοι σταυροί) στηρίχθηκαν πάνω στο αθώο αίμα των πρώτων χριστιανών, που οδηγούνταν στην πυρά και στις αρένες ομολογώντας την πίστη του στον Ιησού Χριστό, που σταυρώθηκε στον ταπεινό ξύλινο σταυρό Του.
Όσο για την ισοπέδωση που λες: δεν είναι πάντα αρνητική. Ο ίδιος ο Χριστός επιχείρησε να ισοπεδώσει την υποκρισία, το ψέμα, την κακία, την ιδιοτέλεια και την αλαζονία. Χαρακτηριστικά που δυστυχώς υπάρχουν και περισσεύουν σε πολλούς από τους ευτραφείς ιεράρχες (όχι μόνο τους ορθοδόξους)…
Ειρήνη ημίν και υμίν…
3 Φεβρουαρίου, 2008 στο 5:09 μμ
Επειδή ούτε με κότερα έχω σχέση ούτε με λιμουζίνες, θα σου χρωστούσα χάρη, ποιητή, αν έλεγες και κάποια ονόματα (μη μου απαντήσεις πάλι πως εσύ χαφιές δεν είσαι, έτσι;).
Θα σου χρωστούσα, ακόμη, χάρη, αν μου εξηγούσες πώς συνδέονται οι «θρόνοι και διαμαντένιοι σταυροί» με το «αθώο αίμα των πρώτων χριστιανών».
Επίτρεψέ μου να παρατηρήσω πως σου αρέσει να παίζεις με τις λέξεις. Το δικαίωμα μου το δίνει (εκτός από τα υπόλοιπα) η αναφορά σου στον «ταπεινό ξύλινο σταυρό» του Χριστού. Θέλεις να πεις ότι ο Χριστός ζήτησε να τον σταυρώσουν σε ξύλινο σταυρό; Ή μήπως πως οι ιεράρχες θα έπρεπε να έχουν στο λαιμό τους ξύλινο σταυρό;
Αν αυτά τα έλεγε πολιτικός, δε θα τον κατηγορούσαμε για λαϊκισμό;
3 Φεβρουαρίου, 2008 στο 5:33 μμ
Φήμες για DvD…ακουσα. Α, ρε να κατεβει ο Χριστός….
3 Φεβρουαρίου, 2008 στο 8:26 μμ
Γιώργο
-Σχετικά με τα ονόματα… Είπαμε… έξυπνο παιδί είσαι…
-Σχετικά με τη σύνδεση και τη σχέση θρόνων και διαμαντένιων σταυρών με το αθώο αίμα των πρώτων χριστιανών… Καμμία σχέση δεν υπάρχει… Όπως καμμία σχέση δεν υπάρχει μεταξύ της καθημερινότητας των κοιλιόδουλων ιεραρχών και του Χριστού
-Σχετικά με το παιχνίδι των λέξεων… Καλύτερα να παίζει κανείς με τις λέξεις, παρά με το θρησκευτικό αίσθημα του λαού και να πλουτίζει από αυτό…
Μην το κουράζεις άλλο… ‘Ολοι κατάλαβαν… Εσύ γιατί…;; Κατά βάθος συμφωνείς απόλυτα…. Εκτός κι αν είσαι ο Τριανταφυλλόπουλος και θέλεις να ακούς ονόματα… χα χα χα χα χα … Ο κόσμος τόχει τούμπανο και εσύ κρυφό καμάρι
Ειρήνη ημίν και υμίν
3 Φεβρουαρίου, 2008 στο 11:08 μμ
@ΓΙΩΡΓΟ
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΣΕ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ.
ΑΠΛΩΣ ΓΡΑΦΩ ΛΙΓΑ.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΟ CAMBRIO TOY CHEVROLET, ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΤΡΕΧΕ ΣΤΗΝ ΠΥΡΩΜΕΝΗ ΑΣΦΑΛΤΟ.
ΕΣΥ ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΑΚΟΥΣΤΑ ΤΗΝ ΜΠΕΜΠΑ ΜΠΛΑΝΣ?
ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΜΑΣ ΥΠΟΤΙΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΓΙΑ ΤΡΥΠΕΣ ΣΟΥΡΩΤΗΡΙΟΥ, ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ ΑΣΧΗΜΟ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΟΥ ΑΠΟΨΕΙΣ. ΣΕΒΑΣΤΕΣ. ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ?
ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΘΑ ΚΟΨΕΙΣ ΤΑ ΠΕΡΙ ΣΟΥΡΩΤΗΡΙΟΥ.
ΑΥΤΑ
4 Φεβρουαρίου, 2008 στο 7:30 πμ
mpempa mplans? tha mou peis?
5 Φεβρουαρίου, 2008 στο 4:28 μμ
Αμβρόσιος: Με άδεια για ναό χτίζει σπίτι
5 Φεβρουαρίου 2008
του Βασίλη Γούλα
Σάλο στην κοινωνία του Αιγίου έχει προκαλέσει η ανέγερση αυθαίρετης τριώροφης οικοδομής από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο, χωρίς την απαιτούμενη πολεοδομική άδεια.
Το κτίσμα προορίζεται για επισκοπική κατοικία του κ. Αμβρόσιου και βρίσκεται στην οδό Αγ. Ανδρέου 68 στο Αίγιο και πήρε άδεια από τη ναοδομία, μια υπηρεσία της Εκκλησίας. Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες η οικοδομή, οι εργασίες στην οποία σταμάτησαν ύστερα από παρέμβαση της πολεοδομίας Αιγίου, δεν εμπίπτει στην κατηγορία των αδειών που δίνει η ναοδομία γιατί δεν πρόκειται για ναό αλλά για κανονική κατοικία.
Σύμφωνα και με δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδας «Εθνικός Κύρηκας» η οικοδομή έχει σοβαρές πολεοδομικές παραβάσεις και υπερβάσεις, τόσο στον συντελεστή δόμησης όσο και ύψους. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας με την 1974/1994 απόφασή του έκρινε ότι οι άδειες που εκδίδονται από τη ναοδομία είναι μη νόμιμες ως εκδοθείσες από αναρμόδιο όργανο.
Στις φωτογραφίες που σας παρουσιάζει το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ on line» φαίνεται καθαρά ότι η οικοδομή βρίσκεται σε αρκετά προχωρημένο στάδιο καθώς έχουν χτιστεί και τα τούβλα. Επίσης, η Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας έχει φροντίσει να κρεμάσει ταμπέλα στην οποία αναγράφεται «Το Χάνι της Βοστίτσας-Οίκος Ευγηρίας Συνταξιούχων Αρχιερέων».
Για το αυθαίρετο του Μητροπολίτη κ. Αμβρόσιου πήραν θέση και ο Σύλλογος των Κληρικών της Ιεράς Μητρόπολης των Πατρών οι οποίοι καταδικάζουν την πράξη του, ενώ παράλληλα διευκρινίζουν πως αγνοούσαν παντελώς το περιστατικό καθώς δεν είναι στις αρμοδιότητές τους να «ανιχνεύουν» τις οικονομικές δραστηριότητες του κάθε Μητροπολίτη.
Ο βουλευτής του Σύριζα κ. Νίκος Τσούκαλης έστειλε επιστολή στον προϊστάμενο του τμήματος των πολεοδομικών εφαρμογών Αιγιαλείας και Καλαβρύτων στον οποίο αναφέρει ότι: «Ύστερα από πληροφορίες που έφθασαν στο γραφείο μου σε διαμπερές οικόπεδο επί των οδών Κωνσταντινουπόλεως και Αγίου Ανδρέα 68, εντός του σχεδίου πόλης Αιγίου, ιδιοκτησίας Ιεράς Μητρόπολης Αιγιαλείας και Καλαβρύτων ανεγείρεται οικοδομή με χρήση «Οίκου Ευγηρίας Συνταξιούχων Αρχιερέων. Για το λόγο αυτό θα ήθελα να μας ενημερώσετε εάν η υπηρεσία σας έχει εκδώσει σχετική οικοδομική άδεια, αν τηρούνται οι πολεοδομικές διατάξεις κατά την ανέγερση του κτίσματος και αν υπάρχουν οι απαιτούμενες ιδιαίτερες αδειοδοτήσεις». Μιλώντας στο «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ on line» ο κ. Τσούκαλης τόνισε πως «εδώ και δέκα ημέρες που έχω στείλει την επιστολή απάντηση δεν έχω πάρει ακόμη».
5 Φεβρουαρίου, 2008 στο 5:47 μμ
Παιδιά, η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς μπορούμε να κρίνουμε επιφανειακά και με βάση αυτά που γνωρίζουμε, εκτός αν έχουμε άκρες μέσα στην Ιερά Σύνοδο και κολλητό μας κάποιον Μητροπολίτη. Λοιπόν, με βάση την παρουσία των περισσοτέρων, θεωρώ ότι ο Άνθιμος είναι αυτός που μπορεί να σηκώσει το βάρος της θέσης του Αρχιεπισκόπου με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Είναι δυναμικός, διαθέτει άκρες και μπορεί να επηρεάσει καταστάσεις, που χρειάζεται να γίνει, ειδικά σε όσους από εμάς πιστεύουμε ότι θα πρέπει η Εκκλησία να έχει λόγο και να μην είναι κομπάρσος όλων όσων συμβαίνουν στη χώρα μας και όχι μόνο! Η Εκκλησία πρέπει και μπορεί να βάλει φρένο στην θολοκουλτούρα, που επιχειρεί έναν συνεχή ευνουχισμό των Ελλήνων ειδικά σε θέματα που άπτονται του πατριωτισμού και της πίστης. Ο Άνθιμος είναι ο μόνος από τους πέντε που έχει το ειδικό βάρος να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της θέσης του. Δεν μπορώ να καταλάβω και όλους αυτούς που δεν θέλουν καν να… σχολιάσουν την υποψηφιότητά του. Ποια τοποθέτησή του ήταν γραφική και πέρα από την πραγματικότητα. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για άνθρωπο της Εκκλησία, κάποιας ηλικίας και όχι για κάποιο παιδαρέλι της πλατείας εξαρχείων.
Καλή άποψη έχω και για τον Δημητριάδος Ιγνάτιο και όσοι τον έχουν παρακολουθήσει έστω και για λίγο στο Αρχονταρίκι μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Πάντως, το θέμα είναι να μην γυρίσει η Εκκλησία στην εσωστρέφεια, όπως στην εποχή του Σεραφείμ, ο οποίος ήταν τελείως δυσπρόσιτος.
6 Φεβρουαρίου, 2008 στο 12:55 πμ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ….
Απόσπασμα από το έργο του «Όνειρο»:
Ήτανε να ξημερώσει Μεγάλο Σάββατο, που είδα στον ύπνο μου πως απέθανα.
Επέθανα, και ως στρίψη ματιού ευρέθηκα εις τον άλλον κόσμο. Εκεί ως από ενστίγματος, έτρεξα ευθύς για τον Παράδεισο κι έλαβα την τόσον καλήν τύχη να φθάσω εις την στιγμή που ο Θεός έβγαινε να πάη περίπατο.
Μιλιούνιοι Άγιοι τον επεριστοιχούσανε βαστώνες αγγελούδια λάτινα, σαν εκείνα των εκκλησιών, κι εγώ εστοχάσθηκα να ωφεληθώ από εκείνην την αναστάτωση, από εκείνη την σκοτούρα, δια να έμβω λαθρεμπορικώς πως εις τον Παράδεισο, αποφεύγοντας τελωνειακάς έρευνας, σαν όπου κι εγώ είχα κάτι να κρύψω.
Άνατρεχα λοιπόν τον χείμαρρον των Αγίων, ανοίγοντας το δρόμο μου με τα δυο μου χέρια, όταν ο Άη Πέτρος, ο ακοίμητος εκείνος θυρωρός των Ουρανίων Αναχτόρων, με αρπάζει από το λαιμοδέτη, και «Στάσου, λέει, ανάξια κολασμένη ψυχή!»
«Άγιε, του είπα εγώ, γιατί με πιάνεις από το κολέτο, σαν να ήμουνα κλέφτης;»
«Σώπα, λέει, μπερ…-μα δεν το τελείωσε- φεύγα εδώθε και πήγαινε στο πυρ το εξώτερον, το ητοιμασμένον δια όσους ξεσκεπάζετε τα… τα… τα… των ευσωβών ιερέων μας.»
Εγώ, για μία στιγμή ετρόμαξα επειδή τα μάτια του Αγίου ερρίχνανε φωτιές από το θυμό του, και τα γένεια του ετρέμανε κι επέτα σπίθες σάλια από το στόμα του! Μα έπειτα κάνοντας δύναμη στον εαυτό μου, έτρεξα κι εσταμάτησα τον Θεόν, κι έπεσα στα πόδια του, και γονυπετής του είπα- «Θεέ Πατέρα, λάβε ευσπλαχνία δι εμέ, και διόρισε του αγίου θυρωρού σου να με αφήση να έμβω εις την αιώνιαν χαράν και αγαλλίασην».
Μα τότε και ο Άη-Πέτρος -«Παναγιώτατε, του λέει, τούτος είναι καταδικασμένος από τους αντιπροσώπους σου πληρεξούσιους παπάδες εις το πυρ το εξώτερον.»
«Α! λέει ο Θεός, τότε, παιδί μου, δεν μπορώ να σου κάμω τίποτα!»
«Μα! είπα πάλι εγώ, Θεέ Πατέρα, κάμε έλεος!» Και ο καλός Θεός, στρεφόμενος τότε προς τον μονογενή του υιόν- «Εσύ, λέει, που στάθηκες εκεί κάτου και γνωρίζεις τούτα καλήτερά μου, ιδές περί τίνος πρόκειται». Με τούτο τράβηξε το δρόμο του. Έτσι ο Χριστός εμεινε με εμέ, και, με τη συνηθισμένη του καλοσύνη, μ’ εχάϊδεψε.
Μα τότες ο Άη-Πέτρος έβγαλε μέσ’ απ’ τα ράσα του το αφοροχάρτι των 1856, και «Διάβασε, λέει του Χριστού, διάβασε, Υπερένδοξε Διάδοχε. Και πες αν ετούτος ο άνρθωπος ημπορή να έμπη στον Παράδεισό μας».
Ο Χριστός επήρε το αφοροχάρτι, το εφυλολόησε, και στραφείς προς εμέ- «Μα τι τους έκαμες, μου είπε, που σε αφορήσανε;»
«Ω γλυκήτατέ μου Ιησού! του είπα εγώ, με αφορέσανε, επειδή του έλεγξα τις ανοσιουργίες τους. Πρέπει να ξέρης , Ιησού μου, ότι η θρησκεία την οποίαν εδίδαξες εις τον Κόσμο, δεν υπάρχει πλέον εκέι κάτου. Επειδή από καιρό σε καιρό, και από λίγο σε λίγο, την άλλαξαν όλην, ώστε τώρα δεν έμεινε παρά το όνομά σου απάνου σε μια σωρεία θρησκευτικών εθίμων, όπου τα λένε θρησκεία σου. Μια τέτοια θρησκοκιβδήλωση, φυσικώ τω λόγω, μακράν από του να φέρνη την ηθικοποίησην του ατόμου, σκοπός τούτος της θρησκείας σου, διαφθείρει εξεναντίας, και αποχτηνώνει τα πλήθη. Οι δε παπάδες, αδιαφορώντες εις το εξαγόμενον τούτο, μετέρχονται την παπαδοσύνη τους ως έργον για να ζήσουνε και φυσικώ τω λόγω εξαγριώνονται εναντίον εις όποιον προσπαθήση να ανοίξη τα μάτια των οπαδών τους. Έτσι, η εξάλειψη της θρησκείας σου από τον Κόσμο μας είναι, Ιησού μου, τώρα πλέον fait accompli».
«Μου το παν κι άλλοι, λέει, μου το παν κι άλλοι!»… «Έτσι, εγώ επανέλαβα, κάποιες από τις καταχρησές τους τες εστηλίτεψα σ’ ένα μου βιβλίον, όπου για τούτο το ονόμασα Μυστήρια της Κεφαλονιάς. Αλλά εκείνου σαν ειδώθηκαν ξεφαυλισμένοι εμπρός εις το ποίμνιόν τους, ελυσσιάξανε, Χριστέ μου, επαραφρονήσανε, και με αφορέσανε με όλην την πομπήν και παράταξην από την Εκκλησία τους».
Ο Χριστός δεν ηθέλησε να ακούση περισσότερο. Εκούνησε λυπημένος του κεφάλι του, και, ξαναλέγοντας πάντα: «Μου το παν κι άλλοι, μου το παν κι άλλοι» έστρεψε προς τον Άη-Πέτρο και «Άσ’ τονε, λέει, να εμπή και βάλ’ τονε σε μια αγκωνή να μην φαίνεται.»
«Αδύνατο, Χριστέ μου, αδύνατο!- είπεν ο άγριος εκείνος Κέρβερος. Κλονίζεται η πίστη, αν τούτο γίνη. Ενθυμίσου ότι συ αυτός έδωσες εις τους παπάδες την εξουσία να λυούν και να δένουνε, και υποσχέθηκες να εχτελής εις τον Ουρανόν ό,τι και όπως εκείνοι διορίσουνε στη Γη.»
«Corpo di Bacco! είπε τότες ο Χριστός φράγκικα. Ας είναι. Στείλε τονε λοιπόν εις την Κόλαση. Μα δώσε του και δυο γραμμές ένα συστατικό στον Εωσφόρο, για να μη σκληραγωγήση απάνου του».
Είπε κι έφυγε. Εγώ έμεινα με τον Άη-Πέτρο, όστις έβγαλε κομμάτι χαρτί, και ακουμπώντας απάνου στο γόνα του, έγραψε συστατικό, μου το εγχείρισε, και τότε μια ακαταμάχητη βία με έσπρωξε στην Κόλαση.
Το εσωτερικόν της Κολάσεως ήτον φοβερόν και επιβλητικό. Ο Μέγας Εωοσφόρος , καθισμένος εις ένα ξάγναντο με τους αξιωματικούς του Αρχιδιαόλους δεξιά-ζερβιάθε, υψωνότουνε ανάμεσά τους σα βράχος. Εμπρός σε τούτους εκυλιόντανε πλήθος Διαολάκια έτοιμα για θέλημα. Η αόρατη βία που με έσπρωξε εκεί μέσα εξακολούθησε να με σπρώχνη, και με έφερε στους πόδας του Μεγάλου εκείνου Κυριάρχου της Κολάσεως.
Όταν με είδε κοντά του, αναγλύφτηκε, καθώς ήθελε να κάμει λύκος, για να αρπάξη αρνάκι! Αλλ’ όταν του επαρουσίασα το συστατικό του Άη-Πέτρου, έτριξε τα δόντια του από τη λύσσα του! Εσείστηκε η Κόλαση σ’ εκείνο το τρίξιμο, και ο Άη-Πέτρος έκαμε το σταυρό του.
Μου έδωσε μια φρικώδη στραβοματιά, και –«εχθρέ, λέει, του Διαβόλου και της Κολάσεως! Εγώ επάντεχα να σε γδάρω με πυροβολόπετρα. Καθώς ο Νικολάκης ήθελε να γδάρη το φίλο μου τον παπά Μαντσαβίνο. Και όμως υποχρεούμαι να σε ξενίσω κι εσέ, καθώς κάνω και εις τους φίλους μου. επειδή έτσι θέλει ο Αφέντης μου».
Ένευσ’ έπειτα σ’ ένα Διαολάκι κι εκείνο κυλισμένο, μ’ έσυρε ενεργώντας απάνου μου μίαν έλξη σαν εκείνη του μαγνήτη, επιβλητική και άφευχτη.
Έτσι δεν αργήσαμε να φθάσωμε σε μία μεγάλη πόρτα, η οποία μας ανοίχθηκε αυτομάτως ευθύς εις το φθάσιμό μας. Αλλά οποία τότε η έκπληξή μου, όταν ευρέθηκα μεταξύ των Ιερέων, Αρχιερέων και Πατριαρχών.
http://1hellinas.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%91%CE%A3%20%20%CE%9B%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%A3
6 Φεβρουαρίου, 2008 στο 1:06 πμ
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
ΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ
Είμαστ’ οι άνεργοι και οι άχαροι,
και της ζωής είμαστ’ εμείς οι καταλαλητάδες,
για να πατάμε και να σβήνουμε είμαστε
τα ωραία και τ’ αληθινά, τ’ άνθια και τις λαμπάδες.
Τον ήλιο και τα ηλιόχαρα οχτρευόμαστε,
και τις αγάπες της καρδιάς και του παιδιού τα γέλια,
με νεκροσάβανο σκεπάζουμε
το Λόγο τον τετράψυχο στα γαληνά Βαγγέλια.
Είμαστ’ ο κούφιος ήχος ο παράταιρος
στων κεραυνών το ταίριασμα και στων κελαιδημάτων,
χαλάσματα και σκιάχτρα κάνουμε
τους θείους ναούς και τα λευκά κορμιά των αγαλμάτων.
Μα να ο ραγιάς τα σύντριψε τα σίδερα,
«Ζωή!» ο Τεχνίτης έκραξε, Σοφέ, αλαλάζεις «Νίκη!»
φύγαμε τότε και τρυπώσαμε
μέσ’ στων ερήμων τις μονιές και γίναμεν οι λύκοι.
Και τώρα κάθε που απαντήσουμε
την Υπατία την άτρομην Ιδέα την αστρομάτα,
τη σφάζουμε, τη χιλιοκομματιάζουμε,
και – ω λύσσα! – τα κομμάτια της τα ρίχνουμε στη στράτα.
6 Φεβρουαρίου, 2008 στο 1:22 πμ
Σωστός ο Λασκαράτος.. γι αυτό πέσανε όλοι να τον φάνε… είχαν τη μύγα και μυγιάστηκαν! Μια ένσταση μόνο: Δεν είναι κέρβερος ο Άγιος Πέτρος. Δικός μας είναι!
Είδατε κ. Δρανδάκι ότι το παράδειγμα φέρνει καλύτερα αποτελέσματα;;
»μέσ’ στων ερήμων τις μονιές και γίναμεν οι λύκοι». Παλαμάς… άσχετο: μου θύμισε το »οι λύκοι οι μπολσεβίκοι», του ιδίου. Το έχετε πρόχειρο;
(Στα όπλα ακρίτες οι λύκοι, οι λύκοι κλπ κλπ κλπ)
6 Φεβρουαρίου, 2008 στο 1:30 πμ
Οι λύκοι (απόσπασμα) (άσχετο με το θέμα)
Του Παλαμα
“Βοσκοί, στη μάντρα της Πολιτείας, οι λύκοι! Οι λύκοι!
Στα όπλα, Ακρίτες! Μακριά και οι φαύλοι και οι περιττοί,
Καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι
Για λόγους άδειους ή για του ολέθρου τα έργα βαλτοί»
Έχουν και οι μεγάλοι ποιητές τις άτυχες(?) στιγμές τους (???)