Archive for Ιανουαρίου 2008

Την Τρίτη ψηφίζω Ομπάμα !

31 Ιανουαρίου, 2008

Δεν παρακολούθησα στενά την προεκλογική εκστρατεία στην Αμερική. Αυτή τη στιγμή, ως registered democrat, η επιλογή μου είναι μεταξύ Χίλαρυ και Ομπάμα. Η Χίλαρυ δεν είναι κακή. Με ενόχλησε όμως η συστηματική της προσπάθεια τα τελευταία χρόνια να γίνει αρεστή στους συντηρητικούς. Στρογγύλεψε πολύ το λόγο της. Και φυσικά η κατάπτυστη ψήφος της (αυτής και πολλών άλλων) υπέρ του πολέμου στο Ιράκ. Για τον Ομπάμα δεν ξέρω πολλά. Αλλά θα πάω με το ένστικτο, και με τα καλά λόγια που ακούω για αυτόν από συναδέλφους που εκτιμώ.

Χαίρομαι επίσης για την διαφαινόμενη επικράτηση του ΜακΚαίην στους ρεπουμπλικάνους. Με ενόχλησε βέβαια το γλείψιμο που έριξε στον Μπους στις εκλογές του 2004. Και φυσικά η υποστήριξή του στον πόλεμο του Ιράκ. Αλλά είναι αξιοπρεπής άνθρωπος. Ιδιαίτερα αξιέπαινη ήταν η στάση του κατά των βασανιστηρίων.

Το ευτυχές είναι ότι, όπως και να ‘χει, ο μεσαίωνας του Γ. Μπους τελειώνει. Αναρωτιέμαι αν ήταν ο χειρότερος αμερικανός πρόεδρος όλων των εποχών ή μόνο των τελευταίων 100 χρόνων. Τον Νίξον σίγουρα τον ξεπέρασε.

Advertisement

Η διαδοχή στην Εκκλησία

31 Ιανουαρίου, 2008

Ε αφού μιλήσαμε για τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ και στο Συνασπισμό, ας μιλήσουμε και για την Εκκλησία. Όσο η Εκκλησία ανακατεύεται στην πολιτική, η εκλογή αρχιεπισκόπου θα έχει και πολιτικές διαστάσεις. Ποιός είναι λοιπόν ο αγαπημένος σας μητροπολίτης;

Εγώ ένα απεύχομαι: να μην εκλεγεί ο Άνθιμος. Προς Θεού παιδιά, όχι αυτός. Και μόνο η όψη του εκπέμπει μίσος. Άσε που μπορεί να κάνει μαντάρα την εξωτερική πολιτική της χώρας.

Δεν είναι για πέταμα ο Τριανταφυλλόπουλος

27 Ιανουαρίου, 2008

Αφορμή για το ποστ αυτό έδωσε το σημερινό άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή:

Το «ελληνικό όνειρο»

Λείπω από την Ελλάδα 20 χρόνια κι έτσι δεν έχω δει παρά μόνο αποσπάσματα από εκπομπές του Τριανταφυλλόπουλου. Η μία που προσπάθησα να παρακολουθήσω ζωντανά έτυχε να είναι υπερβολικά βαρετή. Όμως ένας φίλος που εκτιμώ είπε ότι χλευάζουν όλοι τον Τριανταφυλλόπουλο, αλλά ποτέ κάτι που έβγαλε στην εκπομπή του δεν αποδείχθηκε ψέμμα. Μπορεί λοιπόν να τον κατηγορήσει κανείς για ναρκισσισμό, για υπερβολικά πολύωρες εκπομπές, παραβίαση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, κτλ, αλλά ο Τριανταφυλλόπουλος καλύπτει ένα κενό. Η δημοσιοποίηση σκανδάλων είναι όχι μόνο θεμιτή αλλά και απαραίτη λειτουργία σε μιά δημοκρατία.

Τον Μανδραβέλη τον εκτιμώ αφάνταστα. Είναι από τους αγαπημένους μου αρθρογράφους, μαζί με τον Τσούκα, τον Καρκαγιάννη, και παλαιότερα το Γιάννη Μαρίνο. Όμως δεν τον έχω δει ποτέ να δημοσιοποιεί κάποιο σκάνδαλο. Τόσο αυτός όσο και οι υπόλοιποι στην Καθημερινή δεν τολμούν να κατονομάσουν πρόσωπα και αποφεύγουν να μπουν σε δυσώδεις υποθέσεις. Έτσι αφήνουν το πεδίο ελεύθερο στον κάθε Τριανταφυλλόπουλο.

Δεν είναι για πέταμα λοιπόν ο Τριανταφυλλόπουλος, κι ας τον απεχθάνεται η ιντελλιγκέντσια.

ΥΓ. Είχα παλαιότερα ζητήσει εθελοντές για να στήσουν μιά ιστοσελίδα αξιολόγησης δημοσιογράφων. Κανείς δεν προθυμοποιήθηκε. Τα τελευταία γεγονότα το καθιστούν ακόμα πιό επίκαιρο.

Οι άλλοι «Ζαχόπουλοι»

22 Ιανουαρίου, 2008

Αναπαράγω εδώ ένα αρθράκι που έστειλα προχτές και δημοσιεύθηκε στο press-gr.

Το σκάνδαλο Ζαχόπουλου έχει πολλές πτυχές. Εγώ θα αναφερθώ μόνο σε μία: στο ότι ένας τυχαίος φιλόλογος μέσης εκπαίδευσης έγινε πανίσχυρος γενικός γραμματέας υπουργείου εκμεταλλευόμενος τη φιλική του σχέση με τη σύζυγο του πρωθυπουργού. Παρακάτω θα δείτε ότι η περίπτωση αυτή δεν είναι μεμονωμένη. Θα σας δώσω παραδείγματα από το χώρο της παιδείας και της έρευνας με τον οποίο ασχολούμαι.
(more…)

Αποτίμηση της μεταπολίτευσης και η ανωριμότητα του ελληνικού λαού

8 Ιανουαρίου, 2008

Στις 30 Δεκεμβρίου η Καθημερινή δημοσίευσε μιά έρευνα για το πώς αποτιμούν οι Έλληνες την περίοδο από το 1974 μέχρι σήμερα. Τα σχετικά άρθρα είναι εδώ:

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_941884_30/12/2007_254011

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι ερωτήσεις:

Ποιός ήταν ο σημαντικότερος πρωθυπουργός
Ποιά ήταν η καλύτερη κυβέρνηση
(more…)

Basta! Basta! Basta!

4 Ιανουαρίου, 2008

Αυτό είναι το σύνθημα του Ιταλού κωμικού και μπλόγκερ Beppe Grillo. Ο Grillo ηγείται ενός λαϊκού κινήματος κατά της διαφθοράς και της ανικανότητας του ιταλικού πολιτικού συστήματος. Το μπλογκ του είναι από τα πιό δημοφιλή στον κόσμο:

http://www.beppegrillo.it

Πολύ ενδιαφέρον είναι και το ακόλουθο άρθρο στους New York Times:

In a Funk, Italy Sings an Aria of Disappointment

Διαβάζοντάς το καταλαβαίνει κανείς ότι πολλά προβλήματα της Ελλάδας δεν είναι αμιγώς ελληνικά, είναι ευρωπαϊκά. Βέβαια η Ιταλία είναι σε καλύτερη μοίρα γιατί υπάρχει και η παραγωγική βάση του βορρά, με τις βιομηχανίες μόδας, αυτοκινήτων κτλ. Ξεχωρίζω από το άρθρο τα σημεία ομοιότητας της Ιταλίας με την Ελλάδα:

“It’s a country that has lost a little of its will for the future,” “There is more fear than hope.”
«Italy’s low-tech way of life may enthrall tourists, but Internet use and commerce here are among the lowest in Europe, as are wages, foreign investment and growth. Pensions, public debt and the cost of government are among the highest.»
«Small and medium-size businesses, long the nation’s family-run backbone, are struggling in a globalized economy, particularly with low-wage competition from China.»
«70 percent of Italians between 20 and 30 still live at home, condemning the young to an extended and underproductive adolescence. Many of the brightest, like the poorest a century ago, leave Italy.»
«Bureaucracy and unclear rules kept United States investment in Italy in 2004 to $16.9 billion. The figure for Spain was $49.3 billion.»
«But 50,000 jammed into the piazza, and 250,000 signed a petition for changes like term limits and the direct election of lawmakers. (Voters now cast their ballots for parties, which then choose who serves in Parliament, without the voters’ consent.).His message was enough inaction and excess (Italian lawmakers are the best paid in Europe, driven around by the Continent’s largest fleet of chauffeured cars), enough convicted criminals in Parliament (there are 24), enough of the same, tired old faces.»
«In Denmark, the happiest nation, 64 percent trusted their Parliament. For Italians, the number was 36 percent.»
«Statistics now show that 11 percent of Italian families live under the poverty line, and that 15 percent have trouble spreading their salary over the month.»
«Last year, Silvio Berlusconi, Italy’s richest man who became prime minister for the first time in 1994, was voted out for not keeping his promises for American-style growth and opportunities based on merit.»
«Small proposals bring protesters to the streets, one hurdle to making changes as protected interests seek to preserve themselves. »
«Unlike the older generation, he travels and sees how much better things work elsewhere.»
«Over a century, ending in the 1970s, 25 million Italians left for better lives elsewhere. Now, Italy is home to 3.7 million immigrants.»
«Then there is the family. The divorce rate has risen. Large families are a thing of the past. Italy has one of Europe’s lowest birth rates, the fewest children under 15 and the greatest number of people over 85, apart from Sweden.»
“We don’t have a Google,” he added. “We can’t imagine in Italy that a 30-year-old opens a business in a garage.”
» There is no new Fellini, Rossellini or Loren. Its cinema, television, art, literature and music are rarely considered on the cutting edge.»