Μαργέλης Σπυροπάνος

Λευκάδας, ΠΑΣΟΚ

http://www.parliament.gr/synthesh/mp.asp?MPID=958

2 Σχόλια to “Μαργέλης Σπυροπάνος”

  1. mini Says:

    Με αριστα το 10 βαζω 4γιατί: Κοινωνικότητα 3 ( μας θυμαται στην προεκλογική περίοδο που είναι υποψηφιος), εργο 8 (ως Δήμαρχος και Νομάρχης), Δημοφιλής 3 ( έχει αναμιχθεί το ονομα του σε διαφορες σκοτεινές εμπορικες συναλλαγές), φτιαχνονται οικονομικα οσοι δεν του φερνουν αντιρηση και τους λοιπους τους θεωρει αναλωσιμους 0….
    Οποιος εχει αντιρηση ασ μασ το αποδειξει………..
    Βλεπε το οικογενειακο «αποδεκτο» γραφειο μετά τισ εκλογες

  2. ola ta lefta Says:

    Ξερεις του Κουτρουλη ο γάμος τι παει να πει. Ασ το αναλύσουμε και για τους άλλους:

    «»Έγινε του Κουτρούλη ο γάμος» ή «Έγινε του Κουτρούλη το πανηγύρι» λέμε οι νεότεροι Έλληνες όταν πρόκειται για θορυβώδη συνάθροιση ή μεγάλη ακαταστασία. Ποιος είναι όμως αυτός ο Κουτρούλης και γιατί ο γάμος του να γίνει παροιμιώδης;
    »Ο καβαλλάριος [ιππότης] κυρ Ιωάννης ο Κουτρούλης, που πιθανώς ζούσε στη Μεθώνη, συγκατοίκησε με γυναίκα που είχε φύγει από το συζυγικό σπίτι μετά από σκάνδαλο, όπως φαίνεται. Η μη νόμιμη αυτή συγκατοίκηση τράβηξε την προσοχή της εκκλησίας, η οποία αφόρισε τη γυναίκα. Πέρασαν εν τω μεταξύ δεκαεφτά χρόνια, και ο Κουτρούλης, μη εννοώντας να απομακρυνθεί από τη γυναίκα, πάντοτε προσπαθούσε να του επιτραπεί να την παντρευτεί νόμιμα. Πόσο μεγάλο θα ήταν το σκάνδαλο, και επομένως πόσο γνωστό στη μικρή κοινωνία της Μεθώνης, ο καθένας το φαντάζεται. Ο νόμιμος και πρώτος σύζυγος που αντιδρούσε, για δεκαεφτά χρόνια βασάνιζε τον Κουτρούλη. Τα πράγματα όμως μεταβλήθηκαν το Μάιο του 1394. Ο Πατριάρχης Αντώνιος ο Δ’, στον οποίο η αφορισθείσα παρουσίασε διαζύγιο που είχε γίνει επί του εν τω μεταξύ αποθανόντος επισκόπου Μεθώνης Καλογεννήτου, με το οποίο ο γάμος θεωρούνταν νομίμως διαλελυμένος, αναγνώρισε το δίκιο της και με γράμματά του και προς τον μητροπολίτη Μονεμβασίας και τον επίσκοπο Μεθώνης επίτρεψε την με τις ευχές της εκκλησίας τέλεση του γάμου, εάν όμως αποδεικνυόταν ότι ο Κουτρούλης δεν είχε καμιά ιδιαίτερη σχέση με τη γυναίκα, με την οποία συγκατοικούσε, για όσο αυτή ζούσε με τον πρώτο σύζυγό της. Τι αποδείχτηκε δεν ξέρουμε• φαίνεται όμως ότι η ανάκριση των ιεραρχών πιστοποίησε την αθωότητα του Κουτρούλη και έτσι ο γάμος έγινε. Αν θα γίνει ή όχι ο γάμος, συζητιόταν για δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια, και όταν επιτέλους έγινε, έγινε το ζήτημα της ημέρας. Στα στόματα των γυναικών και των περιέργων θα περιφερόταν αναμφίβολα η φράση «‘Έγινε του Κουτρούλη ο γάμος», όπου όλη η σπουδαιότητα έπεφτε στο ρήμα «έγινε».
    »Κατά το γάμο ωστόσο, που μάλλον πανηγύρι ήταν, είναι φυσικό να έγινε έκτακτο και εξαιρετικό γλέντι, αφενός μεν σε πείσμα του πρώτου συζύγου, αφετέρου δε για ικανοποίηση του πολύπαθου και καταξοδεμένου δεύτερου συζύγου, ο οποίος δεν ήταν κάποιος άγνωστος, ήταν ο εξαιτίας των γεγονότων διαβόητος καβαλλάριος Ιωάννης Κουτρούλης.
    »Στη φράση κατόπιν «Έγινε του Κουτρούλη ο γάμος» τονιζόταν όχι πλέον η λέξη «έγινε», αλλά η γενική «του Κουτρούλη», η οποία έγινε συνώνυμη με το «θορυβωδώς» και η οποία είναι σήμερα η ιδιαίτερη λέξη όλης της φράσης.
    »Όπως είπαμε, ο γάμος επιτράπηκε από τον Πατριάρχη το Μάιο του 1394, τίποτα δεν μας εμποδίζει να παραδεχτούμε ότι ο ανυπόμονος Κουτρούλης παντρεύτηκε την ίδια εποχή, και επομένως όταν άρχιζε ο ΙΕ’ αιώνας ήταν παροιμιώδες το ότι «Έγινε του Κουτρούλη ο γάμος».»
    [Φ. Κουκουλές, «Περί δύο παροιμιών», Β’ Λαογραφία 2 (1910) σ. 554-556. Απόδοση Χαράλαμπος Γ. Κουτρούλης.
    Σημ.: Οι πληροφορίες του Κουκουλέ αντλούνται από δύο πατριαρχικά πιττάκια (επιστολές).]

    Στα πολύ παλιά τα χρόνια, κατά τη διαπόμπευση κουρεύανε τον «αμαρτήσαντα», τον έκαναν δηλαδή «κουτρούλη» (από την κούτρα, που θα πει κεφάλι) και ύστερα άρχιζε η περιφορά του στους δρόμους και τις πλατείες της βασιλεύουσας των πόλεων, την Κωνσταντινούπολη.
    Όπου περνούσε γινόταν πραγματικό πανδαιμόνιο. Του πετούσαν σάπια φρούτα, του κρεμούσαν στον λαιμό κουδούνια, ενώ χτυπούσαν και τις καμπάνες για να τον… υποδεχθούν. Η περιφορά του αυτή λεγόταν συγύρισμα, ενώ από τη λέξη αυτή βγήκε και η φράση «Θα σε συγυρίσω».
    Μάλιστα, υπήρχε ακόμη και η συνήθεια να χορεύουν γύρω από τον «αμαρτήσαντα» κρατώντας μαντίλια, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ανάλογη με εκείνη του πανηγυριού ή του γάμου.
    Έτσι λοιπόν – όπως γράφει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Τάκης Νατσούλης στο βιβλίο του «Λέξεις και Φράσεις Παροιμιώδεις» (Εκδόσεις Σμυρνιωτάκης) – όταν πρόκειται για μεγάλη φασαρία, λέμε συνήθως «του κουτρούλη το πανηγύρι» ή «του κουτρούλη ο γάμος».

    Ίσως ελάχιστοι γνωρίζουν σήμερα, ότι ο μεγάλος εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς εργάσθηκε ως κοινοβουλευτικός συντάκτης, σε ηλικία 24 χρονών. Και περιέγραψε με γλαφυρότητα τις συνεδριάσεις της Βουλής περί το 1883.

    Το περιοδικό «Μη χάνεσαι» του πατριάρχη της ελληνικής δημοσιογραφίας Βλάση Γαβριηλίδη και η στήλη «Βουλή» φιλοξένησαν τα κείμενα του 24χρονου ανερχόμενου τότε ποιητή Κωστή Παλαμά, ο οποίος υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Κουτρούλης».
    Ο Παλαμάς, απέφευγε στα κείμενά του τις ακαδημαϊκές διατυπώσεις και προσπαθούσε πάντα, να δίνει μέσα από τις περιγραφές των συνεδριάσεων της Βουλής, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατούσε, χρησιμοποιώντας ακόμη τότε, την καθαρεύουσα της εποχής.
    Όπως αίφνης στις 15 Φεβρουαρίου 1883, όταν δεν συγκεντρώνονταν οι βουλευτές για να αρχίσει η συνεδρίαση. Τι συνέβαινε; Ο Παλαμάς , ως Κουτρούλης μας πληροφορεί, ότι έξω χιόνιζε και «οι βουλευταί εντρυφούσιν εν μακαρία νωθρότητι, εις την θέαν της αφθόνως καταπιπτούσης χιόνος, την οποίαν δεν θα ηδύναντο να παράσχωσι τα απρόσιτα παράθυρα του Βουλευτηρίου».
    Ο Παλαμάς παρατηρούσε και τον τρόπο που αγόρευαν οι βουλευτές. Έτσι επισήμανε, ότι ο γνωστός Ζακυνθινός βουλευτής Κωνσταντίνος Λομβάρδος, όταν ανέβαζε τους τόνους στην αγόρευσή του και τον ενοχλούσε το πανωφόρι του «το πετά προ των ποδών του, άνευ τινός φροντίδος».
    Μια άλλη φορά, το Φεβρουάριο του 1883, παρατήρησε, ότι σε κάποιον βουλευτή δεν έβαζαν νερό στο ποτήρι του επί του εδράνου όταν αγόρευε, αλλά σουμάδα!!! Επρόκειτο για το βουλευτή Μεσσήνης Σπήλιο Αντωνόπουλο. Και εξηγούσε ως Κουτρούλης, ότι ο βουλευτής παρά την ηδύτητα της σουμάδας, ήταν δριμύτατος στην αγόρευσή του.
    Για τον πολιτικό ηγέτη της εποχής του, το Θεόδωρο Δεληγιάννη, ο Παλαμάς, διεισδυτικός όπως πάντα στις περιγραφές των κοινοβουλευτικών μαχών, έγραψε στις 31 Ιανουαρίου 1883.
    «Ποτέ, ουδέποτε ο κ. Δεληγιάννης εν ταις κοινοβουλευτικαίς αυτού αγορεύσεσιν απεχωρίζετο τον πίλον του, τον οποίον είχε πάντοτε υπόψιν του, ως να εξάγει εξ αυτού τας ιδέας του και όχι εκ της κεφαλής του».
    Υπάρχουν όμως και άλλες ενδυματολογικές παρατηρήσεις του νεαρού Παλαμά. Όπως για παράδειγμα για τον βουλευτή Λακεδαίμονος Δημήτριο Δημητρακάκη, για τον οποίον έγραφε ότι αγόρευε «κολλημένος επί του βήματος και συσπειρούμενος εντός του ευρέος επανωφορίου του».
    Και συνέχιζε για τη συνεδρίαση εκείνης ημέρας, της 27ης Ιανουαρίου 1883.
    «Άλλην τινά μεταβολήν δεν διακρίνω εισέτι, ειμή το εξυρισμένον πρόσωπον του κ. Μπουλελά και του κ. Τζάνε το περίκομψον και πλούσιον επανωφόρι και τας αναποσπάστους μετά των χειροκτίων, συνδεθείσας χείρας του τα οποίας χειροκτιοφόρους αναβιβάζει επί του βήματος».
    Ο Παλαμάς, που υπήρξε πρωτοπόρος στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ της εποχής του, τελικά απορροφήθηκε από την ποίηση στην οποία διέπρεψε.

    Ε λοιπον ο Σπύρος εκανε του ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ ΤΟ ΓΑΜΟ. ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΑΝΩΤΕΡΑ. ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΜΗΔΕΝ. ΤΟΥΣ ΚΑΛΕΣΕ ΤΟΥΣ ΤΑΙΣΕ ΤΟΥΣ ΠΟΤΙΣΕ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΞΗ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΜΕ ΤΟΥ ΚΑΝΑΡΙΝΙ, ΚΑΝΑΡΙΚΙΟΣΚΑΓΙΑ (για οσους δε ξερουν ΤΟΥ ΑΚΤΩ ΠΟΔΙΑ ΦΟΥΛΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ), ΚΑΡΒΟΥΝΩΦ, ΥΒΟΝΟΥΤΣΟΥ, ΦΡΟΣΑΡΑ, ΒΙΒΙΑΝ κλπ συμβουλάτορες………..

    ΟΡΓΙΟ πρωην νυν κλπ

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s


Αρέσει σε %d bloggers: