Κουράκης Αναστάσιος

Α’ Θεσσαλονίκης, ΣΥΡΙΖΑ

http://www.parliament.gr/synthesh/mp.asp?MPID=831

64 Σχόλια to “Κουράκης Αναστάσιος”

  1. ποιητής Φανφάρας Says:
    6 Δεκεμβρίου, 2009 στο 5:48 πμ

    http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1750187
    Κλειστό θα παραμείνει επ’ αόριστον το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών λόγω πολλαπλών κρουσμάτων του ιού της γρίππης Η1Ν1, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωσή του.

    —-

    Σχόλια:
    -«πολλαπλών» (όχι πολλών δηλαδή?)
    – Μόνο οι φοιτητές της ΑΣΟΕΕ έχουν ευαισθησία στη νέα γρίππη; Οι φοιτητές ιδρυμάτων εκτός κέντρου είναι περισσότερο ανθεκτικοί;
    – Τα μεταπτυχιακά της ΑΣΟΕΕ δεν προσβάλλονται από τη νέα γρίππη; Γίνονται κανονικά (εκτός του συγκεκριμένου κτηρίου) ή προσεβλήθησαν κι αυτά;
    – Γιατί, όταν λαμβάνουμε μια απόφαση, δε λέμε τον πραγματικό λόγο; Θα ήταν πολύ προτιμότερο.
    – Υπάρχει περίπτωση, αν εξαπλωθεί περαιτέρω η γρίππη, να εκκενωθεί και η πόλη των Αθηνών; Αν εξαπλωθεί ακόμα περισσότερο, υπάρχει περίπτωση να εκκενωθεί η χώρα;
    – Οι φοιτητές και οι καθηγητές είναι ενήλικοι και όχι μαθητές δημοτικού και, επομένως, είναι σε θέση να αποφασίσουν οι ίδιοι αν θα πάνε στη «μολυσμένη» από τη νέα γρίππη σχολή. Η απόφαση για το κλείσιμο ανήκει στην πρυτανεία, όχι στο υπουργείο. Είναι απολύτως σεβαστή βέβαια, αλλά θα μπορούσε να έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα και να μην υποχρεώνει (εφόσον ο πραγματικός λόγος είναι η γρίππη).
    – Ακόμα και τα παιδάκια όμως καταλαβαίνουν τον πραγματικό λόγο για τον οποίο έκλεισε η σχολή. Θα μπορούσε να ανακοινωθεί αυτός ο λόγος και να μη γίνει επίκληση αυτής της δικαιολογίας. Η κατανόηση μάλλον θα ήταν μεγαλύτερη τότε.
    – Επαναλαμβάνω ότι η απόφαση της πρυτανείας είναι απολύτως σεβαστή.
    – Θεωρώ όμως ότι ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα πρέπει να έναι πάντοτε ανοιχτό. Να μην αμπαρώνεται ούτε λόγω «προληπτικών μέτρων», ούτε λόγω «καθιερωμένων καταλήψεων». Με ελάχιστες εξαιρέσεις βέβαια (και στις δύο περιπτώσεις).
    – Η πρακτική ορισμένων να ταμπουρώνονται στη σχολή τους, να την καταλαμβάνουν και να διακόπτουν την εκπαιδευτική διαδικασία, να εμποδίζουν την ανταλλαγή (όλων των) ιδεών σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα και να εκτονώνουν με αυτόν τον τρόπο τη νεανική επαναστατικότητά τους δε συνιστά διεκδίκηση, αποτελεί αυτοτιμωρία. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, όπου αυτή η επιλογή είναι ενδεδειγμένη. Υπάρχουν όμως πολύ καλύτερες και προσφορότερες επιλογές διεκδίκησης από μια κατάληψη.
    – Νομίζω ότι η επιλογή να προβάλλεται συνεχώς ο Κουράκης ως η φωνή της αντίστασης σε τέτοια ζητήματα και της στήριξης των φοιτητών, είναι μια επιλογή των καναλιών (πουλάει). Καλό είναι να προβάλλονται αυτοί που διαφωνούν με μια απόφαση και όχι κάποιοι πολιτικοί υποστηρικτές τους (δεν πουλάει όμως).
    – Ελπίζω η πρυτανική απόφαση να σταματήσει την περαιτέρω εξάπλωση του ιού της γρίππης στους νυν και μελλοντικούς οικονομολόγους.
    – Καλή ανάρρωση στα «πολλαπλά» κρούσματα του ιού Η1Ν1, καλό διάβασμα στους φοιτητές εν όψει της εξεταστικής, καλές (μελλοντικές πλέον)παραδόσεις και καλό διάβασμα και στους καθηγητές (η απόκτηση γνώσεων δεν πρέπει να σταματά ποτέ) και, τέλος, ψυχραιμία, νηφαλιότητα και εκατέρωθεν αίσθημα ευθύνης για τις μέρες που έρχονται.

  2. ποιητής Φανφάρας Says:
    6 Δεκεμβρίου, 2009 στο 6:16 πμ

    Υ.Γ. Είπα παραπάνω ότι: «Θεωρώ όμως ότι ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα πρέπει να έναι πάντοτε ανοιχτό. Να μην αμπαρώνεται ούτε λόγω “προληπτικών μέτρων”, ούτε λόγω “καθιερωμένων καταλήψεων”. Με ελάχιστες εξαιρέσεις βέβαια (και στις δύο περιπτώσεις).»

    Αν ο πραγματικός λόγος του κλεισίματος της σχολής ήταν η προσπάθεια αποφυγής εκτρόπων και καταστροφών εντός του κτηρίου εν όψει των κινητοποιήσεων που αναμένονται, αν η πρυτανική αρχή έκρινε ότι αυτά τα έκτροπα και οι καταστροφές θα ήταν σίγουρα και αναπόφευκτα, τότε θα έπρεπε να το ανακοινώσει ευθαρσώς και χωρίς αντιγριππικές δικαιολογίες. Θα είχε, ενδεχομένως, την κατανόηση, τη συγκατάθεση (και ίσως τη στήριξη) της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινής γνώμης και της εκπαιδευτικής κοινότητας.
    Κάποτε πρέπει να αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
    Όσο για τις φοιτητικές συνελεύσεις και τις λοιπές απαραίτητες συνδικαλιστικές διαδικασίες, αυτές θα μπορούσαν να γίνουν κάλλιστα σε άλλο χώρο. Δε χάθηκε ο κόσμος πια.

  3. Έφη Says:
    8 Δεκεμβρίου, 2009 στο 2:08 μμ

    Ο Βούγιας απελευθέρωσε τα παιδιά του Τάσου Κουράκη.

    Το βιντεάκι αυτό είναι μοναδικό, υπό την έννοια ότι την είδηση που έχει, την έδειξε μόνο το Δελτίο Ειδήσεων του «Στάρ», απ’ όπου και το πήραμε σήμερα Δευτέρα 7-12-09: Χθές Κυριακή, μεταξύ των 200 συλληφθέντων αναρχικών στην Θεσσαλονίκη ήσαν και τα 3 παιδιά του βουλευτή του Σύριζα, Τάσου Κουράκη.

    Ο Κουράκης, μαζί με την επίσης βουλευτίνα του Σύριζα, Λίτσα Αμμανατίδου, πήραν τηλέφωνο τον εκ του Συνασπισμού προερχόμενο, υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη, Σπύρο Βούγια, να αφήσει ελεύθερους τους συλληφθέντες. Πράγματι, ο θαυμαστής της Αφροδίτης Άλ Σαλέχ έδωσε εντολή στην Αστυνομία να αφήσει ελεύθερα τα παιδιά, κι ας είχαν συλληφθεί επ’ αυτοφώρω με βόμβες μολότωφ! Θα ακούσετε σε αυτό το βίντεο τον Βούγια να λέει στην αστυνομική συντάκτρια του «Στάρ» ότι απελευθέρωσε τους συλληφθέντες για να μήν έχουμε περισσότερα επεισόδια!.. Επίσης (στο 0:59 του βίντεο) θα ακούσετε τον Τάσο Κουράκη να δηλώνει στην κάμερα πως είναι υπερήφανος που και τα τρία του παιδιά συμμετέχουν στις διαδηλώσεις των αναρχοαυτόνομων, γιατί αγωνίζονται για Κοινωνική Δικαιοσύνη!

    ΟΞΩ!

  4. ποιητής Φανφάρας Says:
    8 Δεκεμβρίου, 2009 στο 10:48 μμ

    Λίγη ηρεμία, λίγη ψυχραιμία και στοιχειώδης αντικειμενικότητα!

    Το παραπάνω κείμενο (Έφη) αποτελεί αντιγραφή από το παρακάτω μπλογκ. Θα μπορούσε επομένως να αναρτηθεί αυτούσιο μαζί με το βιντεάκι, το οποίο έχει (και όχι να προτιμηθεί το youtube). Τέλος πάντων.
    http://dexiextrem.blogspot.com/2009/12/blog-post_1177.html

    Παρατηρήσεις:

    1. Είναι δελτίο ειδήσεων αυτό το πράγμα ή «θέση» κάποιου καναλιού;

    2. Η δημοσιογράφος εκφωνούσε κάποια είδηση ή εξέφραζε μια προσωπική (ή ακόμα χειρότερα εργοδοτική) άποψη παραποιώντας (?) ένα γεγονός; (π.χ. 1.17-1.27)

    3. Υπήρχε «σύλληψη» ή δεν υπήρχε; Ο αρμοδιότερος όλων (υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη) ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχε.

    4. Έχει δικαίωμα ή όχι ο πολιτικός προϊστάμενος των σωμάτων ασφαλείας (υφυπουργός) να καθορίσει τον τρόπο και τη διαδικασία περιφρούρησης της τάξης και να διατάξει τα ΜΑΤ να προβούν ή να μην προβούν σε συγκεκριμένες ενέργειες;

    5. Ο Κουράκης απάντησε για διαδηλώσεις όχι για (υποτιθέμενες) συλλήψεις των παιδιών του. Η ερώτηση, στην οποία απάντησε επιμελώς κόπηκε. Γιατί; Μήπως ρωτήθηκε για κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που παρουσιάζεται στο «δελτίο»;

    5. Μήπως το «Σταρ», που ανακάλυψε (ή εφηύρε) την είδηση θα ήταν καλύτερο να εντρυφήσει περισσότερο στην Πετρούλα και να αφήσει τοπολιτικό ρεπορτάζ για σοβαρότερους αναλυτές; Λέω μήπως;

    6. Ρίξτε μια ματιά στα υψηλού επιπέδου (!) σχόλια κάτω από το βιντεάκι στο youtube. Θα καταλάβετε ποιό σκοπό εξυπηρετούν οι παραποιημένες και κατασκευασμένες «ειδήσεις», ο φανατισμός και η αναμόχλευση των παθών: Να εξαγριώνουν τον κοσμάκη, που αντιδρά με το ένστικτο και όχι με τη λογική ή το συναίσθημα.

    7. Αγαπητοί φίλοι, καταλάβατε γιατί λέω ότι κάποιοι, χωρίς να το θέλουν διαφημίζουν και κάνουν συμπαθή τον πολιτικό τους αντίπαλο; Δεν έχω άποψη επί του θέματος, αφού ούτε ήμουν παρών, ούτε η συγκεκριμένη παρουσίαση της «είδησης» με βοηθά καθόλου να καταλάβω (πλην της τοποθέτησης Βούγια). Ο τρόπος όμως της παρουσίασης και η εμφανής προσπάθεια αποπροσανατολισμού με κάνουν να στραφώ στην ακριβώς αντίθετη γνώμη από αυτή στην οποία προσπαθεί να με οδηγήσει το κανάλι.

    8. Θέμη, νομίιζω ότι το θέμα αυτό δεν αφορά τόσο sτον Κουράκη, όσο στην αξιοπιστία των δελτίων «ειδήσεων». Στη συγκεκριμένη σελίδα θα έπρεπε να αναρτηθεί. Τι λές; Είναι χαρακτηριστικότατο παράδειγμα.

  5. ποιητής Φανφάρας Says:
    8 Δεκεμβρίου, 2009 στο 10:54 μμ

    Υ.Γ. Δεν ξέρω από πού προκύπτει ότι υπήρξε πράγματι τηλεφώνημα.
    Αν πράγματι υπήρξε τηλεφώνημα, τότε:
    1. Αν οι βουλευτές ενήργησαν με τη βουλευτική τους ιδότητα, τότε ακόμα και το ενδεχόμενο τηλεφώνημα (Θεσσαλονικέων βουλευτών προς Θεσσαλονικέα αρμόδιο υπουργό) είναι απολύτως θεμιτό.
    2. Αν ενήργησαν ως γονείς ή φίλοι, τότε είναι σαφώς απαράδεκτο και κατακριτέο.

    Ηρεμία. Μάθετε να ξεχωρίζετε το αληθινό από τη φόλα!

  6. Vaggelis t. Says:
    9 Δεκεμβρίου, 2009 στο 1:03 μμ

    Ο οποιοσδηποτε βουλευτης δεν εχει καμια θεσμικη αρμοδιοτητα, μα καμια απολυτως, να παρεμβαινει τηλεφωνικα ή αλλιως σε υπουργους και κρατικα οργανα για τον οποιοδηποτε λογο. Απο ρουσφετια μεχρι παρεμβασεις στην αστυνομια και τη δικαιοσυνη παντοτε για τα πολυποθητα ψηφαλακια. Ο θεσμικος ρολος του βουλευτη ειναι μεσα στο κοινοβουλιο και τις αρμοδιες επιτροπες. Ολα τα αλλα ειναι ασχετα και αυθαιρετα και επιβεβαιωνουν το μπαχαλο και την απουσια διακρισης εξουσιων και ρολων στο ανερματιστο κρατος μας.
    Οσον αφορα τα περι ασυλιας διαφορων «επωνυμων» καθε ειδους, αυτο ειναι κοινος τόπος σε καθε επιπεδο και ιδιαιτερο χαρακτηριστικο της ελληνικης κοινωνιας (αν και σημειωνεται σε ολο το κοσμο) το οποιο ορισμενες φορες, δυστυχως, επηρεαζει και την απονομη δικαιοσυνης.

  7. pro Says:
    9 Δεκεμβρίου, 2009 στο 4:08 μμ

    Συμφωνώ με τον Vaggelis, καμία αρμοδιότητα δεν έχουν οι βουλευτές να παρεμβαίνουν ζητώντας την απελευθέρωση συλληφθέντων. Αυτό είναι έργο του εισαγγελέα. Το μεγαλύτερο ατόπημα βέβαια είναι του Βούγια που για προφανείς, σε όλους, λόγους διατάσει την απελευθέρωση. Οι λόγοι που επικαλείται δεν μου μοιάζουνκαι καθόλου πειστικοί. Με αυτό το σκεπτικό που επικαλείται, δηλαδή την πρόληψη νέων επεισοδίων, δεν θα έπρεπε να πραγματοποιούνται συλλήψεις ποτέ σε επεισόδια, αφού πάντα υπάρχει ο κίνδυνος αυτά να ενταθούν.

  8. ποιητής Φανφάρας Says:
    9 Δεκεμβρίου, 2009 στο 4:18 μμ

    Από πού προκύπτει τελικά ότι έγινε αυτό το ρημάδι το τηλεφώνημα;
    Ένα (υποτιθέμενο) τηλεφώνημα, το οποίο, εφόσον δεν αποσκοπεί σε ρουσφετολογική «διευθέτηση» και τακτοποίηση ενός ζητήματος (όπως χιλιάδες άλλα «καλά» και καθημερινά βουλευτικά τηλεφωνήματα), αλλά στην αποκλιμάκωση μιας κρίσης ή έντασης και στην επίλυση ενός προβλήματος, είναι όχι μόνο κατανοητό, αλλά και θεσμικά επιβεβλημένο.

    Διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλον!
    Αφήστε που και ο κώνωψ είναι είτε ανύπαρκτος, είτε «θεσμικώς εντάξει»!
    Η κάμηλος όμως του «Σταρ», του φανατισμού, της συκοφαντίας και του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης δεν καταπίνεται με τίποτα.

    Αυτά τα πράγματα δεν είναι ζητήματα κομμουνισμού, αριστεράς, νεοφιλελευθερισμού κλπ, αλλά κοινής λογικής.
    Ας είμαστε λίγο λογικοί λοιπόν.

    Y.Γ. Δε μιλάω φυσικά για ενδεχόμενες «παρεμβάσεις», «ρουσφέτια» κλπ, τα οποία φυσικά καταδικάζω.
    Για κάτι που γίνεται όμως καθημερινά από άλλους, κατηγορείται κάποιος, ο οποίος μάλλον δεν το έκανε (τουλάχιστον όχι ρουσφετολογικά κλπ), αφού, όπως διαβεβαίωσε ο υφυπουργός, καμία σύλληψη δεν υπήρξε, αλλά η τακτική, που ακολουθήθηκε, επελέγη για την αποκλιμάκωση της έντασης και την αποφυγή πολύ χειρότερων γεγονότων.

  9. ποιητής Φανφάρας Says:
    12 Δεκεμβρίου, 2009 στο 9:51 μμ

    Πόσα «έγκριτα» δελτία ειδήσεων έδειξαν το παρακάτω; Γιατί;

  10. Υποβολεας Says:
    20 Απριλίου, 2010 στο 3:04 μμ

    Οτι λεει και εχει πει ο κ. Κουρακης ειναι ενα καρο ανοησιες που ουτε ο ιδιος του δεν πιστευει!
    Το μονο που θελει ειναι να γεμιζει την «Δεξια» τσεπουλα του – φουσκονοντας τα μυαλα των ψηφοφορων με «Αριστερες» ιδεολογιες, οποιος πιστευει τα λεγομενα του ειναι ενα θυμα των ΜΜΕ.

    Ας εμενε στην ποιηση, διοτι σαν πολιτικος ειναι για κλαματα και σαν καθηγητης στο ΑΠΘ ηταν αισχος!
    Καλος ειναι μονο για να πει κανενα παραμυθακι!!
    Ποια ΣΥ.ΡΙΖ.Α.!! Με τη ΚΚΕ αρχησε αλλα τον πεταξαν εξω διοτι οδηγουσε ενα πανακριβο «καμπριολε» αυτοκινητο!!!
    ..Αλλα τετοια ρεζιλικια δεν τα ξεχναει ο κοσμος, ασχετα που ο κ.Κουρακης κανει την σιγανοπαπαδια!

  11. Θεμης Λαζαριδης Says:
    10 Ιουνίου, 2010 στο 6:57 μμ

    http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=336560&ct=32&dt=10/06/2010

    Πάλι ανοησίες. Δηλαδή αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν Τσίπρα, Κουράκη κ.ά. και όχι Κουβέλη, Λεβέντη, κ.ά. ;

  12. zarkon Says:
    12 Ιουνίου, 2010 στο 9:03 πμ

    Η προσπάθεια να υποταχθεί η Ανανεωτική πτέρυγα στον Ευρωσκεπτιστικό αριστερισμό του ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε.

  13. zarkon Says:
    12 Ιουνίου, 2010 στο 10:25 πμ

    Αλλά πρέπει να υπάρξει μια ευρεία αριστερά με ευρωπαϊκό προσανατολισμό που θα συμμετέχει ενεργά στο πολιτικό γίγνεσθαι της γηραιάς ηπείρου.
    Μια αριστερά που θα δηλώνει παρών σε κυβερνητικές συμμαχίες.
    Μια αριστερά που θα εγγυάται ένα μόνο κράτος το ελληνικό .

  14. ANTI-ANDROYLAKHS Says:
    30 Ιουλίου, 2010 στο 7:14 μμ

    Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ & ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
    Το άρθρο αυτό γράφτηκε τον Ιούλιο τουν 2009 αλλά πιστεύω ότι είναι διαρκώς επίκαιρο -και με την ευκαιρία της συνομιλίας για τον Α. Κουράκη για τον οποίο δεν γνωρίζω τίποτα προσωπικα- το αναρτω για περεταιρω προβληματισμό.

    ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

    1.Δεν γνωρίζω άλλη χώρα, με τόσα αριστερά “αφεντικά” (επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες) και τόσους δεξιούς εργαζόμενους. Η αιτία ίσως πρέπει να αναζητηθεί στους απογόνους των Βενιζελικών αστών, στην ευρύτατη συμμετοχή όλων των τάξεων στο ΕΑΜ, στην ταύτιση -από τις σκληρές δεξιές κυβερνήσεις μετά το 1944- εαμιτών και κομμουνιστών, στην ‘’δήλωση’’ που έπρεπε να υπογραφεί από τους μετανοήσαντες για να ενταχθούν στους κόλπους του μετεμφυλιακού κράτους (και που πολλές φορές δεν υπογράφθηκε για λόγους αξιοπρέπειας-εγωισμού) και στην εσωτερική μετανάστευση στις μεγάλες πόλεις που άμβλυνε το καθημερινό άγχος των διωκώμενων από την τοπική εκδικητικότητα των νικητών. Επομένως, αφού στο ΕΑΜ συμμετείχε -σε μεγάλο ποσοστό- το πιο ανήσυχο τμήμα του λαού, το οποίο , στη συνέχεια, δεν μπορούσε λόγω ‘’κοινωνικών φρονημάτων’’ να διορισθεί στο Δημόσιο, είναι ευνόητο γιατί, ήδη από την δεκαετία του ’60, η πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων κ.λ.π. επιχειρηματιών έχει προοδευτική-αριστερή προέλευση και αποτελεί –πλέον- σημαντικό ποσοστό της μεσαίας τάξης.

    2. Ο σταλινισμός είναι η ‘’αριστερή’’ έκφραση της αυταρχικότητας και -παγκοσμίως -της πιο άγριας. Ο μαρξισμός έχει καταστεί διαχρονικά ‘’στήλη άλατος’’ αντί για διαρκώς ανανεούμενος τρόπος ανάλυσης της κοινωνίας και της βιόσφαιρας. Είναι γνωστή, ακόμα και σήμερα, η αντίδραση του σύγχρονου αριστερού ‘’στελέχους’’ απέναντι στο αυθόρμητο, το ανοργάνωτο, το απρόσμενο : καχυποψία, εκνευρισμός, άρνηση αποδοχής. Ότι δεν ελέγχουν (σχεδιασμός εκ των άνω) το καταστρέφουν και αν δεν μπορούν το συκοφαντούν, οι πιο ευγενείς το αγνοούν. Όλα πρέπει να είναι ελεγχόμενα σε ‘’κουτάκια’’, ‘’φάσεις’’, ‘’στάδια’’. Η κοινωνία πρέπει να λειτουργεί περίπου… σαν τα ταχυδρομεία. Κορυφαίο παράδειγμα η αντίδραση των οργανωμένων μελών της αριστεράς στην αυθόρμητη εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 και η συκοφάντησή της.

    3. H προηγούμενη πολυετής λειτουργία της πολυδιασπασμένης σήμερα αριστεράς σε συνθήκες παρανομίας, υπό το καθεστώς του ‘’δημοκρατικού’’ συγκεντρωτισμού με μεταβίβαση των εντολών της κεντρικής εξουσίας στα οργανωμένα μέλη της που πρέπει να τις εκτελέσουν με σοβαρούς κίνδυνους ( μακρόχρονη στέρησης της ελευθερίας τους(εκτόπιση φυλάκιση ή καθειρξη) και – σε ορισμένες περιπτώσεις -θανατική ποινή), έχει ως αποτέλεσμα, ακόμα και σήμερα, αλλοίμονο και για πολλά ‘’στελέχη’’ της ανανεωτικής αριστεράς (δηλ. ως μέσος όρος) την μυστικοπάθεια σε βαθμό ‘’συνωμοτικότητας’’, την έλλειψη επαφής με τις ‘’πλατιές μάζες’’ και την κρυφοσταλινική- «κρατικίστικη»-γραφειοκρατική αντίληψη επιβολής γνώμης, σχεδόν για τα πάντα.

    4. Εξάλλου οι μακρόχρονες επενδύσεις που έχουν κάνει οι εξουσιομανείς γραφειοκράτες πρέπει να αποδίδουν αποτελέσματα αποκλειστικά σε έναν στενό κύκλο, στον οποίο δύσκολα γίνονται αποδεκτοί οι άλλοι, οι διαφορετικοί . Επομένως δεν πρέπει να απορούμε που τα ‘’στελέχη’’ του ΣΥΝ απαρτίζονται κυρίως από πρώην επαγγελματικά στελέχη του ΚΚΕ, καθώς και δημόσιους (κατ΄ ευφημισμόν) υπάλληλους –συνδικαλιστές του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού.

    5.Υπάρχουν παραδοσιακά και ελάχιστοι «ταξικοί αποστάτες» που ασχολούνται με το hobby (συγνώμην λειτούργημα) της πολιτικής, όπως οι κυρίες της μεγαλοαστικής τάξης με τις αγαθοεργίες, που μας κάνουν την χάρη να μας… δίνουν σημασία, να ‘’παίζουν΄’’ με τις ιδέες και την ανάδειξη ‘’στελεχών’’ όπως οι γόνοι της βρετανικής μεγαλοαστικής τάξης .

    6. Λίγοι πραγματικά εργαζόμενοι υπάλληλοι και ελεύθεροι επαγγελματίες κατόρθωσαν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα στην πρώτη γραμμή της Ανανεωτικής Αριστεράς, γιατί οι πρώτοι θα έχαναν την δουλειά τους και οι δεύτεροι θα έκλειναν την επιχείρησή τους ή -λιγότερο σύνηθες- απορροφήθηκαν από το επάγγελμα τους, αρκετοί χρησιμοποιώντας αρχικά και το ‘’λογότυπο του αριστερού’’ (άρα καλού και ηθικού) και στη συνέχεια κάνοντας ‘’κριτική υποστήριξη’’ (διάβαζε δουλειές ) στο ΠΑΣΟΚ.

    7. Και διατυπώνω τα ερωτήματα :

    Είναι επάγγελμα η ενασχόληση με την πολιτική σ’ ένα αριστερό κόμμα ;

    Παραδοσιακά γιατί κάποιος δεν μπορεί να εκλεγεί ελεύθερα στα όργανα αριστερών κομματικών φορέων χωρίς εμπόδια και κρυφούς αποκλεισμούς, λόγω κομματικών ‘’μηχανισμών’’ , ‘’αυλών’’ και ‘’επετηρίδων’’ ;

    Πρέπει να είναι διαρκής και επί δεκαετίες η ενασχόληση με την πολιτική σ’ ένα αριστερό κόμμα ή πρέπει να υπάρχει διαρκής, ανοικτή ανανέωση προσώπων και ιδεών και όχι κυκλική εναλλαγή των ίδιων προσώπων ;
    Τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν αυτά ;

    Είναι προφανώς επιθυμητό, κάποιος που διακρίνεται από τις επαγγελματικές του ικανότητες, το ήθος του και την εν γένει πορεία του και γνωρίζοντας την κοινωνία εργαζόμενος, εφόσον το επιθυμεί, να εκτίθεται αρχικά ελεύθερα ως υποψήφιος στον συνδικαλιστικό του φορέα και στη συνέχεια –αν πάλι το επιθυμεί- στα όργανα κομματικών φορέων .

    8. Όλες αυτές οι πρακτικές (μαζί με τους πρόσφατους ‘’καυγάδες’’ και ιδίως τα ‘’μούτρα’’ που δεν αρμόζουν σε ώριμες προσωπικότητες) πικραίνουν τόσο τα εγγεγραμμένα μέλη του και απωθούν τους σκεπτόμενους ανέντακτους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες και τελικά την ίδια την κοινωνία, που αμήχανα αντιλαμβάνεται ότι τουλάχιστον πολιτικά (γιατί πολιτιστικά υπάρχει κάποια ελπίδα ακόμη στην αριστερά) η ανανεωτική αριστερά όπως δομήθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΝ και τις ‘’συνιστώσες’’, δεν διαφέρει και πολύ από το διεφθαρμένο μας πολιτικό σύστημα που υποτίθεται ότι καταγγέλλει και θέλει να ανατρέψει /αλλάξει/ μεταρρυθμίσει.

    ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

    Την δεκαετία του ’70, όπου η ανανεωτική αριστερά συγκινούσε ακόμη του γόνους της μεσοαστικής τάξης, υπήρχε αφενός μεν η τάση για αναζήτηση μέσα από ανάγνωση των σχετικών βιβλίων της σύγχρονης αριστεράς και αφετέρου κάποιος ελιτισμός με αποκορύφωμα την γνωστή ρήση του Λ. Κύρκου, μετά την παταγώδη εκλογική αποτυχία της «Συμμαχίας» το 1977, ‘’σχεδόν ότι ο λαός είναι μαλάκας γιατί δεν κατάλαβε τίποτα’’.

    Όμως το 1977, το 13,5% του ΠΑΣΟΚ του 1974, έγινε 25% για να φθάσει το 1981 στο 48 % και στην άλωση της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, υπό σχεδόν τριτοκοσμικές συνθήκες.

    Την πρώτη 4ετία στις τοπικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ συνέρρεε παντός τύπου και είδους πληθυσμός, που ως αρχηγικό ‘’κίνημα‘’ προσέλκυσε αγρότες-κτηνοτρόφους , μικροέμπορους, βιοτέχνες, εσωτερικούς μετανάστες κάθε είδους. Μάλιστα κάθε μη δεξιός διοριζόταν αυτή την 4ετία αφού το ΠΑΣΟΚ δεν είχε καν επαρκή οργανωτική δομή και αρκετά μέλη με προσόντα για διορισμό (λόγω και των διαγραφών-αποχώρησης, τον Μάιο του 1975, πολλών σημαντικών σοσιαλιστών με δράση στην Χούντα και της ίδρυσης της Σοσιαλιστικής Πορείας καθώς και πολλών φοιτητών, που διασκορπίσθηκαν σε άλλες ‘’προοδευτικές’’ οργανώσεις και κόμματα) και πολλές θέσεις στην δημόσια διοίκηση (αφού εξυπηρετήθηκαν οι σχετικά λίγοι οργανωμένοι οπαδοί του) περίσσευαν.

    Με αυτό τον μηχανισμό διορίστηκαν αρκετοί απόφοιτοι 6-τάξιου γυμνασίου και κυρίως πολλοί επιστήμονες μέλη του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού, μαοϊκοί, τροτσκιστές κ.λ.π. (πρώην συνδικαλιστές στα φοιτητικά τους χρόνια) πολλοί από τους οποίους – στη συνέχεια- λόγω των σημαντικών γνώσεων τους επί της πολιτικής πρακτικής, συνεργάσθηκαν –νωρίτερα ή αργότερα – με το καθεστώς ΠΑΣΟΚ, αποκομίζοντας διάφορα οφέλη.

    Μετά την εκλογική αποτυχία της «Συμμαχίας» το 1977, η αριστερή πτέρυγα της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος αποχώρησε, συγκαλώντας τη Β΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, και συγκροτήθηκε η νέα ομώνυμη οργάνωση με βραχύβια ζωή (1978-1981). Μετά την διαγραφή της Β πανελλαδικής, η εκλογική απήχηση του επίσημου ΚΚΕ εσωτερικού ήταν περιθωριακή ( ποσοστά 1.34% και 1.84% στις εθνικές εκλογές του 1981 και 1985 ).

    Μετά το 1981, αρκετοί πανεπιστημιακοί και ελεύθεροι επαγγελματίες της Ανανεωτικής Αριστεράς, χρησιμοποιώντας και το προσόν του ‘’αριστερού’’ και κάνοντας αρχικά ‘’κριτική υποστήριξη’’ στο ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια συνεργάσθηκαν –νωρίτερα ή αργότερα – με το καθεστώς ΠΑΣΟΚ, αποκομίζοντας διάφορα οφέλη και μερικοί εντάχθηκαν κομματικά. Δεν είναι υπερβολή να υποστηριχθεί ότι η Αριστερά, και ιδιαίτερα η Ανανεωτική, ’’λεηλατήθηκε’’ (φυσικά με το δέλεαρ της συμμετοχής στην εξουσία και στο μοίρασμα δουλειών) από το ΠΑΣΟΚ. Γνωστή και η ρήση αρκετών μελών του ΚΚΚΕεσ,. “κομμουνιστές είμαστε, μαλάκες δεν είμαστε”. Λέγεται μάλιστα ότι λίγα αλλά σημαντικά ‘’στελέχη’’ της σημερινής ΝΔ, την περίοδο της μεταπολίτευσης ήταν μέλη του Ρήγα Φεραίου ή της φίλα προσκείμενης φοιτητικής παράταξης Δημοκρατικός Αγώνας.

    Στο συνέδριο (Μάιος 1986) υπερίσχυσαν οι προτάσεις για τη δημιουργία ενός νέου μη κομμουνιστικού φορέα. Τον Ιανουάριο του 1987 29 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής συγκρότησαν το ΚΚΕ εσωτερικού – Ανανεωτική Αριστερά, κίνηση στην οποία συμμετείχε και η πλειοψηφία της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Τον Απρίλιο του 1987 έγινε το ιδρυτικό συνέδριο του νέου κόμματος που ονομάστηκε Ελληνική Αριστερά (Ε.ΑΡ.) με γραμματέα το Λεωνίδα Κύρκο.

    Ο ΣΥΝ δημιουργήθηκε ως εκλογική συμμαχία πριν τις εθνικές εκλογές του 1989, έχοντας ως κύριους εταίρους τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της Αριστεράς: το ΚΚΕ και την Ε.ΑΡ. Μετά την αλλαγή του πολιτικού συστήματος στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και την κρίση που αυτή προκάλεσε στο κομμουνιστικό κίνημα, οι αποκαλούμενοι ανανεωτικοί, οι οποίοι ζητούσαν αναθεώρηση βασικών αρχών της θεωρίας και λειτουργίας του κόμματος, αποχώρισαν από το ΚΚΕ ύστερα από την επικράτηση της σταλινικής πτέρυγας στο 13ο συνέδριο. Οι διαγραμμένοι ήταν πλειοψηφία σε πολλές κομματικές οργανώσεις βάσης και περίπου το 45% της Κεντρικής Επιτροπής. Μετά από αυτό, οι ανανεωτικοί του ΚΚΕ και τα υπόλοιπα κόμματα της συμμαχίας αποφάσισαν να τη μετατρέψουν σε ενιαίο πολιτικό κόμμα (1991).

    Κατά την εποχή Κοσκωτά, και αφού είχε προετοιμασθεί κατάλληλα το έδαφος, με ανάλογη πορεία, αρκετοί συνδικαλιστές του ΚΚΕ, ξέχασαν αυτά που υποστήριζαν μονολιθικά τόσα χρόνια (έτσι ξαφνικά, χωρίς καμιά εξήγηση ή συγνώμην στους φίλους τους και στους πρώην –υποτελείς σ’ αυτούς – συντρόφους τους) και έγιναν σκληροί μετα-γιάπις δηλ. μεταμοντέρνοι νεοφιλελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες (ιδιαίτερα εργολήπτες και προμηθευτές) χρησιμοποιώντας αρχικά τις κομματικές τους γνωριμίες σε Δήμους και Συνεταιρισμούς (που στη συνέχεια ταχύτατα έγινα υπερκομματικές) και τις γνώσεις για χειρισμό ανθρώπων, την εποχή του ‘’βρώμικου 1989’’. Απ’ όσα έγιναν γνωστά, μόνον ένας καλλιτέχνης ζήτησε δημόσια συγνώμην στους φίλους του και στους πρώην συντρόφους του γι΄ αυτά που υποστήριζε τόσα χρόνια.

    Έτσι λοιπόν η εικοσιπενταετία 1985-2009 είναι η περίοδος του σκληρού ελληνικού καπιταλισμού (με ‘’προοδευτικό’’ πρόσωπο εκτός των περιόδων 1990-1993 και 2004-2009) βαλκανικού τύπου, που βασίζεται στην μετριο/αναξιο-κρατία και στην γενικευμένη μικρή, μεσαία και μεγάλη διαφθορά της κοινωνίας μας (από τον κλητήρα τράπεζας που θέλει 50.000 δρχ. για να αλλάξει την σειρά λήψης στεγαστικού δανείου, την μεσαία σε επίπεδο διευθυντή, δημάρχου, νομάρχη ή περιφερειάρχη για μελέτες , έργα και προμήθειες έως και μεγάλη … όσο ψηλά και αν βρίσκεται)

    Επομένως αρκετοί συνδικαλιστές του ΚΚΕ (αφού πέρασαν από τον ΣΥΝ) κάνοντας ύστερη ‘’κριτική υποστήριξη’’ στο ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια συνεργάσθηκαν με το καθεστώς ΠΑΣΟΚ μετά το 1993, αποκομίζοντας διάφορα οικονομικά οφέλη, ενώ στη συνέχεια εντάχθηκαν κομματικά.

    Το 1993 ο Συνασπισμός απέτυχε να εισέλθει στη Βουλή (ποσοστό 2,94%) και η πρόεδρος Μαρία Δαμανάκη παραιτήθηκε.

    Mε πρόεδρο τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, το 1994 στις Ευρωεκλογές ο Συνασπισμός, επέτυχε 6,26%, το μεγαλύτερο ποσοστό της ιστορίας του ως κόμμα, ενώ το 1996, λαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό της ιστορίας του σε Εθνικές Εκλογές (5.12%). Η εκλογική απήχηση του ΣΥΝ εξακολούθησε να είναι μικρή ( ποσοστά 3.20% και 3.30% στις εθνικές εκλογές του 2000 και 2004 ), ενώ το 2007 αυξήθηκε σημαντικά πάνω από το όριο 3% (5.04% ).

    Στις βουλευτικές εκλογές του Απριλίου 2004, κυρίως για να υπερβεί το όριο του 3%, ο Συνασπισμός συγκρότησε με μικρότερα αριστερά κόμματα και οργανώσεις (τις λεγόμενες ‘’συνιστώσες’’ την συμμαχία με τίτλο «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς». Τα κόμματα αυτά ήταν η ΑΚΟΑ, η Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς (ΚΕΔΑ – πρόσφατα διαγραμμένα ιστορικά στελέχη του ΚΚΕ), η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ – τροτσκιστές), οι Ενεργοί Πολίτες (Μανώλης Γλέζος). Η συμμαχία υποστηρίχθηκε και από την Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος (ΚΟΕ – μαοϊκοί), η οποία όμως δε συμμετείχε στα ψηφοδέλτια.

    Στις ευρωεκλογές (Ιούνιος 2004) ο Συνασπισμός συμμετείχε χωρίς τους συμμάχους του, λόγω κρίσης προσανατολισμού στο εσωτερικό του. Όμως η εκλογή του Αλαβάνου στην προεδρία του κόμματος λίγο αργότερα, καθώς και η επιβεβαίωση της διάθεσης για συνεργασία με τα μικρότερα αριστερά κόμματα, δημιούργησαν συνθήκες αναθέρμανσης της συμμαχίας.

    Για την δημοσκοπική άνοδο το 2008, που προήλθε σε μεγάλο βαθμό από την πραγματικά επιτυχημένη αντιπολιτευτική κοινοβουλευτική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως λόγω των εσωτερικών προβλημάτων του ΠΑΣΟΚ (αμφισβήτηση της ηγεσίας του) και την εξ αυτής αλαζονική του στάση του ΣΥΡΙΖΑ, στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 18.6.2009, αναγράφεται το εξής :
    ‘’Εμφανιζόταν κυρίαρχος της αντιπολίτευσης («το μόνο κόμμα που αντιστέκεται στην κυβέρνηση», έλεγαν κάποιοι) αλλά ταυτόχρονα εμφάνιζε και μια πρώιμη αλαζονεία. Στα αιτήματα του ΠΑΣΟΚ για συνεργασία το ηγετικό δίδυμο απαντούσε απαξιωτικά: «Ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε», «Κοινή κάθοδος με το ΠΑΣΟΚ, σημαίνει κάθοδος στον Αδη», «Καλώς τα παιδιά» και άλλα τέτοια ηγετικά.
    Αυτό όμως που δεν είδαν στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν πως οι ίδιοι δημοσκοπούμενοι που του έδιναν 18% (και φούσκωναν τα όνειρα για ένα νέο 1958, τότε που η ΕΔΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση) ζητούσαν ταυτόχρονα και κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι το μόνο χατίρι που δεν έκανε στις αριστερές μάζες η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Και το πλήρωσε, όπως πλήρωσε και τα χατίρια που έκανε στα ποικιλόμορφα και ποικιλώνυμα κινήματα. Για κάθε ανομία τα στελέχη του είχαν και μία θεωρία. Δεν καθοδηγούσαν την οργή διαφόρων ομάδων της νεολαίας (όπως ανοήτως ισχυρίστηκαν κάποιοι από δεξιά) αλλά την ακολουθούσαν.
    Δικαιολόγησαν με περίτεχνα θεωρητικά σχήματα τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια, ύμνησαν με πολύ λυρισμό την «ανυπακοή της νεολαίας» (ασχέτως αν αυτή πολλάκις κατέληγε σε βανδαλισμούς και πετροπόλεμο με την αστυνομία)…..’’

    ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

    Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται από :
    • έλλειψη ξεκάθαρης πολιτικής και οργανωτικής υπόστασης.
    oπως υπογραμμίζει γνωστός αρθογράφος :
    «σε ένα κόμμα με καμία δυναμική μέσα στο λαό, με καμία, πραγματικά ΜΑΖΙΚΗ, πολιτική και οργανωτική υπόσταση… xωρίς οι κοινωνικές και πολιτικές αντιπαλότητες εντός του κόμματος, να έχουν ξεπηδήσει από μαζικά κινήματα και να έχουν ζυμωθεί και αναδειχθεί μέσα από αυτά».
    • μικρο-μεγαλισμό (η εκλογική απήχηση του ΣΥΝ είναι διαχρονικά μικρή ( ποσοστά 3.20% και 3.30% στις βουλευτικές εκλογές του 2000 και 2004 ), ενώ αυξήθηκε σημαντικά πάνω από το 3% το 2007 (5.04% )
    • πολιτική αφέλεια ή βολονταρισμό(;) για 2 ή 3 ευρωβουλευτές στις ευρωεκλογές του 2009 (καλά ο Τσίπρας είναι σχετικά άπειρος αλλά ο Αλαβάνος που δεν έχει ασχοληθεί με κάτι άλλο εκτός της πολιτικής ) δεν καταλαβαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε και πλαισιώθηκε κυρίως από εσωτερικούς μετανάστες και είναι – μακράν- το πρώτο κόμμα στους «προοδευτικούς» επαρχιώτες της υπαίθρου και των χωριών των πόλεων, οι οποίοι θα ξαναγυρίσουν αμέσως στην στάνη, όταν ο τσοπάνος θα ανοίξει την πόρτα της για να βοσκήσουν λίγο χορτάρι ;
    oπως συνεχίζει γνωστός αρθογράφος :
    «Ήταν τέτοια η μέθη και η ζάλη, αυτής της ναρκισσιστικής αλαζονείας τους, από τις δημοσκοπήσεις, που αποδείχτηκαν άνθρωποι που τους έλειπε και η στοιχειώδης πολιτική σκέψη: ότι δηλαδή αν η πολιτική σου δύναμη τριπλασιάζεται και πολλαπλασιάζεται με τέτοιους ρυθμούς, αυτό θα εκφραζόταν και σε κοινωνικό ορμητικό ρεύμα, σε ικανότητα να κινητοποιείς μαζικά λαϊκά στρώματα» και προσθέτω : καλά δεν αντιλήφθηκαν ότι ο δημοσκοπικός 3-πλασιασμός δεν συνοδευόταν από αντίστοιχη (άμεσα μετρήσιμη) αύξηση της κυκλοφορία της ΑΥΓΗΣ ή της ακροαματικότητας του ραδιοσταθμού ΣΤΟ ΚΟΚΙΝΟ;
    • από την συνεχή μακιαβελική -οργανωτίστικη -καπελωτική-ψυχαναγκαστική λειτουργία των «συνιστωσών» που ήθελαν να καταλάβουν τα «θερινά ανάκτορα» του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ

    Στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 18.6.2009 αναγράφεται περίπου το εξής :
    ‘’Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ψυχράνθηκαν οι σχέσεις Α. Αλαβάνου και Α. Τσίπρα’’ ( μετά την εκλογική πτώση σε σχέση με την ψυχαναγκαστικά – υπερφίαλη προσδοκία για διψήφιο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ). ‘’Τουλάχιστον όχι με πολιτικούς όρους. Oσοι γνωρίζουν … μιλούν για ψυχικό χάσμα. Έχουν και ολόκληρη θεωρία για τον γιο που δεν είχε ο πρεσβύτερος Αλέκος και τον βρήκε στο πρόσωπο του νεαρού Αλέξη. … κανένας πατέρας, όσο κι αν προικίσει το παιδί του, δεν πρόκειται ποτέ να το αφήσει ελεύθερο να διαχειριστεί την προίκα που του ενεχείρισε. Από την άλλη, κάθε παιδί θέλει να αποδείξει ότι δεν είναι απλώς αντάξιο του πατέρα του, αλλά μπορεί και να του βάλει τα γυαλιά. ‘’

    Αυτά, ακόμα και αν ισχύουν (σχέση πατέρα –γιου, φτηνή δήθεν ‘’ψυχαναλιστική’’ προσέγγιση , ψυχικό χάσμα, κ.λ.π.) αφήνουν παγερά αδιάφορους τους προοδευτικούς πολίτες, που βλέπουν τα σημαντικά ανεπίλυτα προβλήματα της χώρας και όχι μόνον :
    την ανεργία και ιδιαίτερα νέων και γυναικών, την έλλειψη οράματος και αλληλεγγύης ακόμη και μεταξύ των νέων και την –σχεδόν- πεποίθηση ότι οι νέοι θα ζήσουν χειρότερα από τους γονείς τους, την φορολογική ελάφρυνση/απαλλαγή των ισχυρότερων οικονομικά, την – άνευ όρων- παράδοση της χώρας σε κάθε μορφής ‘’νταβατζήδες’’, και άλλους ισχυρούς οικονομικούς σχηματισμούς (συμπεριλαμβανόμενου και του οργανωμένου εγκλήματος), την συνέχιση της αλόγιστης ‘’επιλεκτικής’’ σπατάλης και την πλήρη αναξιοκρατία της δεξιάς διακυβέρνησης, την κατάρρευση της παιδείας/εκπαίδευσης, της οικονομίας και του κοινωνικού κράτους στην χώρα μας και στην Ε.Ε., την διόγκωση του δημόσιου χρέους, την αποβιομηχάνιση, την επιδείνωση του αστικού και φυσικού περιβάλλοντος κ.λ.π.)

    Για τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, και όλα όσα ακολουθήσουν, πρέπει η χώρα να τεθεί σε μια πορεία συνεχούς επίλυσης των παραπάνω σημαντικών προβλημάτων και στη συνέχεια , αν η αναταραχή συνεχισθεί, προτείνω ψυχίατρο για την διάγνωση και θεραπεία της κατά περίπτωση νόσου των ‘’κινηματιών’’ (αυτοί όμως έχουν το ελαφρυντικό της εφηβικής και μετ-εφηβικής ανωριμότητας και αρκετές από τις περιπτώσεις αυτές μπορεί να αντιμετωπισθούν φαρμακευτικά (μαζί με τους ανώριμους (;) νέους της αστυνομίας με τους οποίους συνεχίζουν να παίζουν πετροπόλεμο ως δωδεκάχρονα της δεκαετίας του ΄60)).
    Σε περίπτωση αρνητικής διάγνωσης ψυχικής νόσου προτείνω στους καταδικασθέντες, αντί για φυλάκιση, ισόχρονη κοινωνική εργασία.

    Προτείνω – όχι ψυχίατρο – αλλά συμβούλιο ψυχιάτρων για την διάγνωση (και την θεραπεία;) της πολύπλοκης συλλογικής νόσου ειδικά των ΚΚΕ-γενών και λοιπών μαοϊκής ή τροτσκιστικής προέλευσης «στελεχών» (συγνώμην για τους καινοφανείς όρους) :
    (ναρκισσισμός-βολονταριστική εξουσιομανιακή αλαζονία- εκφυλιστική ηλιθιότητα-πλήρης αδυναμία ανάλυσης δεδομένων/συγκυρίας -κινηματική σχιζοφρένεια (φιλοκινηματικός παλιμπαιδισμός από τις ‘’συνιστώσες’’ -μόνιμη τάση οκνηρίας για διαδηλώσεις από τους προερχόμενους από το ΚΚΕ εσωτερικού κ.λ.π.)
    όσο και

    Για τους προερχόμενους από το ΚΚΕεσ την διάγνωση μπορεί να είναι :
    πολιτική σχιζοφρένεια (πολιτικός-αισθητικός μαζοχισμός μαζί με ελιτισμό/εγωπάθεια (τα ξέρουν όλα)), έντονες τάσεις φυγής προς την τρυφηλή ζωή (δηλ. δεν διακρίνονται αν τα πούρα Αβάνας είναι σοσιαλιστικά ή όχι) και τον καπιταλισμό, οργανωτική οκνηρία

    ΑΠΟΡΙΕΣ

    H μεγάλη απορία μου είναι πώς δεν κατάλαβαν ότι δεν μπορεί το «μέλλον » του ΣΥΡΙΖΑ να είναι ένα παιδί που γράφτηκε στην ΚΝΕ το 1989 (όταν κατέρρεαν τα καθεστώτα και οι πρακτικές του υπαρκτού «προντουκτιβίστικου‘’ σοσιαλισμού με αυταρχικές δομές και ολιγομελή γραφειοκρατία με βίλλες και άλλα προνόμια αντίστοιχα των διευθυντικών στελεχών υπερεθνικών καπιταλιστικών εταιρειών (τι νέος ήταν;). Είναι επίσης απορίας άξιο γιατί, ο Τσίπρας, αν και ΠΜ ΕΜΠ, διατηρήθηκε στην επικαιρότητα λιγότερο και από τον νάρκισσο ΑΤΜ (Τοπογράφο) ΑΠΘ Βούγια (ίσως γιατί έπαιξε σε «ξένο γήπεδο» με γκαζόν και όχι χώμα).

    Μήπως τελικά ο ΣΥΝ είναι το αρνητικό είδωλο του ΚΚΕ (εφόσον η πλειοψηφία αποτελείται από ΚΚΕ-γενή «στελέχη», απλώς διότι οι προερχόμενοι από το ΚΚΕεσ είναι -πλέον- λίγοι και δεν είναι οργανωτικά σταχανοβίτες ;

    Η πολιτική αισθητική του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλάξει άρδην (βρωμάει ΚΚΕ και τροσκισμό) σε σημαντικό τμήμα σκεπτόμενων πολιτών που υποστηρίζει τον ΣΥΝ (επιστημόνων, διανοουμένων, καλλιτεχνών κ.λ.π.)

    ΜΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΛΥΣΗ

    Μια πιθανή λύση για την ανανεωτική αριστερά όπως δομήθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι :
    τα στελέχη με κατάλληλη θεραπεία να αποβάλλουν τις παραπάνω ασθένειες, δηλ. :
    • να ωριμάσουν (αποβολή ναρκισσισμού /βολονταρισμού /ελιτισμού/ εγωπάθειας (τα ξέρουν όλα)) και να αφήσουν και αρκετό χώρο για άλλους -εξίσου ικανούς, νεότερους και πιο αθώους- από τις τοπικές οργανώσεις
    • να μην έχουν τύψεις που απέκτησαν χρήματα (εφόσον τα έχουν αποκτήσει σχετικά τίμια) αλλά και να μην αναπολούν τα νιάτα τους σε αρρωστημένο βαθμό (θεραπεία από τον φιλοκινηματικό παλιμπαιδισμό, τα 20-αχρονα παιδιά των ‘’κινημάτων’’ νομικά είναι ήδη ενήλικα και πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους)
    • να διώξει τις «συνιστώσες», αν αυτές συνεχίζουν να συνομωτούν και να υποστηρίζουν ψυχαναγκαστικά το αλάθητό τους για ‘’επανάσταση’’, αφού σημαντικό τμήμα των ελεύθερων επαγγελματιών/επιστημόνων/διανοουμένων/καλλιτεχνών, βιοτεχνών , εμπόρων κ.λ.π. επιχειρηματιών με προοδευτική-αριστερή προέλευση υποστηρίζει τον ΣΥΝ και αποτελεί σημαντικό ποσοστό της μεσαίας τάξης.
    • να διεξάγει μακρόχρονο συνέδριο επανίδρυσης με συγκεκριμένες θέσεις και προοπτική σε εντελώς διαφορετικές βάσεις, καλώντας όλους τους σκεπτόμενους προοδευτικούς και ανένταχτους αριστερούς πολίτες , οι οποίοι εξάλλου αποτελούν μαζί με τις 16000 χιλιάδες μέλη του, και την αιτία ύπαρξης του ΣΥΝ (είναι οι ψηφοφόροι του) να συμμετέχουν ενεργά για διαρκή και ανοικτή ανανέωση προσώπων και ιδεών, αλλάζοντας το οργανωτικό μοντέλο με τα ’’κουτάκια’’ των ‘’συνιστωσών’’ και του ΣΥΝ, και πείθοντας όλο και περισσότερους, ότι στον νέο αναγεννημένο ΣΥΝ θα βρουν στήριξη στα προβλήματά τους, εφόσον -βεβαίως- η ηγετική του ομάδα πιστεύει ότι ο ΣΥΝ δεν είναι αυτοσκοπός για την διαιώνιση της ‘’συλλογικότητας’’ των επαγγελματιών πολιτικών της αριστεράς

« Παλιότερα σχόλια

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Gravatar
Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. ( Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. ( Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. ( Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Ακύρωση

Σύνδεση με %s

Αρέσει σε %d bloggers: